Spis treści
Kto ma łatwiej?
Do grona osób, które podczas rejestracji działalności gospodarczej w Polsce przechodzą taką samą procedurę jak obywatele RP – bez dodatkowych wymagań – należą:
- obywatele innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej,
- obywatele państw członkowskich EFTA (Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu),
- obywatele stron objętych umową EOG (Europejski Obszar Gospodarczy),
- osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy EOG, które na podstawie innych umów z Unią Europejską mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy (Islandia, Lichtenstein, Norwegia, Konfederacja Szwajcarska).
Powyższą listę określa art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r., Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.).
Kto ma trudniej?
Ci, którzy nie należą do wymienionych wyżej grup, również mogą założyć w Polsce jednoosobową działalności gospodarczą. Aby to zrobić, muszą spełnić jednak więcej warunków. Oto one:
- zezwolenie na pobyt stały,
- zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE,
- zezwolenie na pobyt czasowy udzielany członkowi rodziny cudzoziemca w celu połączenia z rodziną,
- zezwolenie na pobyt czasowy udzielony na podstawie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego udzielonego przez inne niż Polska państwo UE, jeżeli taka osoba uzasadni swoje zamieszkanie w Polsce,
- zezwolenie na pobyt czasowy udzielone członkowi rodziny cudzoziemca, który posiada pobyt rezydenta długoterminowego UE, przyznane przez inne państwo niż Polska i który uzasadni swoje zamieszkanie w Polsce, jeżeli taki członek rodziny przebywa z cudzoziemcem w innym państwie członkowskim UE i chce razem z nim przebywać w Polsce,
- zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w celu podjęcia lub kontynuacji stacjonarnych studiów wyższych lub stacjonarnych studiów doktoranckich w Polsce,
- zezwolenie na pobyt czasowy i pozostają w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim i mieszkającym w Polsce,
- status uchodźcy,
- ochronę uzupełniającą,
- zgodę na pobyt tolerowany,
- korzystanie w Polce z ochrony czasowej,
- Kartę Polaka.
Powyższe wymagania określa art. 13 ust. 2 lub 2a ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r., Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.).
Składanie CEIDG-1
Spełnienie wymienionych warunków daje obcokrajowcom możliwość rejestracji działalności gospodarczej na takich samych zasadach jak Polacy. Muszą oni złożyć wniosek o wpis do CEIDG (Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej).
Wypełnienie wniosku przebiega niemal tak samo jak w przypadku polskich obywateli – uzupełniane są te same rubryki – z jedną różnicą. Osoby spoza Unii Europejskiej oraz obywatele państw niezrzeszonych w EOG:
- w pozycji 03.1 formularza CEIDG-1 zaznaczają właściwą podstawę prawną: „Jestem cudzoziemcem, o którym mowa w art. 13 ust. 2 lub 2a, ust. 4, ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej”.
Warto również zwrócić uwagę na kwestie miejsca zamieszkania obcokrajowca (pozycja 04.) oraz miejsca wykonywania przez niego działalności gospodarczej (pozycja 10.) W pierwszym przypadku można podać dowolny adres (również zagraniczny), natomiast miejsce wykonywania działalności gospodarczej musi znajdować się na terenie RP.
