Podstawowe działania naprawcze należy prowadzić w pierwszej kolejności. Powinny one spowodować przywrócenie stanu początkowego albo przybliżonego do stanu początkowego, w możliwie najkrótszym czasie. Jeśli podstawowe działania naprawcze nie doprowadziły lub mogą nie doprowadzić do przywrócenia stanu początkowego albo przybliżonego do stanu początkowego, to wówczas należy podjąć uzupełniające działania naprawcze. Uzupełniające działania naprawcze prowadzi się w sposób zapewniający osiągnięcie podobnego stanu elementów przyrodniczych lub ich funkcji, jaki byłby zapewniony, gdyby elementy przyrodnicze lub ich funkcje, które uległy szkodzie w środowisku, zostały przywrócone do stanu początkowego albo przybliżonego do stanu początkowego. Natomiast, jeśli do chwili osiągnięcia pełnego efektu podstawowych lub uzupełniających działań naprawczych elementy przyrodnicze nie spełniają swoich funkcji lub nie są użyteczne dla innych elementów przyrodniczych lub dla ludzi, oprócz podstawowych lub uzupełniających działań naprawczych, prowadzi się kompensacyjne działania naprawcze. Kompensacyjne działania naprawcze należy prowadzić w sposób zapewniający zrekompensowanie powstałych strat w okresie od chwili wystąpienia szkody w środowisku do przywrócenia stanu początkowego albo przybliżonego do stanu początkowego, albo do osiągnięcia podobnego stanu elementów przyrodniczych lub ich funkcji. Działania kompensacyjne powinny spowodować, wykraczającą poza przywrócenie do stanu początkowego albo przybliżonego do stanu początkowego, albo wykraczającą poza osiągnięcie podobnego stanu elementów przyrodniczych lub ich funkcji, poprawę stanu elementów przyrodniczych lub ich funkcji.
W przypadku szkody w środowisku w gatunkach chronionych, chronionych siedliskach przyrodniczych lub w wodach, w sposobie prowadzenia działań naprawczych uwzględnić należy wpływ działań naprawczych na zdrowie ludzi i bezpieczeństwo publiczne, koszt prowadzenia działań naprawczych, prawdopodobieństwo uzyskania zakładanych efektów działań naprawczych oraz stopień, w jakim działania naprawcze będą zapobiegały wystąpieniu szkód w środowisku w przyszłości i ryzyko wystąpienia dodatkowych szkód w środowisku będących wynikiem działań naprawczych. Ponadto należy uwzględnić stopień, w jakim działania naprawcze przyniosą poprawę stanu poszczególnych elementów przyrodniczych lub ich funkcji, stopień, w jakim działania naprawcze uwzględniają charakterystykę społeczną, gospodarczą danego terenu, okres, po upływie którego prowadzone działania naprawcze zaczną przynosić zakładane efekty, a także trwałość tych efektów i stopień, w jakim działania naprawcze przyczynią się do przywrócenia środowiska do stanu początkowego albo przybliżonego do stanu początkowego, a także geograficzne powiązanie miejsca odbudowy utraconych elementów przyrodniczych lub ich funkcji z miejscem wystąpienia szkody w środowisku, mając na uwadze największe korzyści dla elementów przyrodniczych lub ich funkcji, które doznały szkody w środowisku. Prowadząc działania naprawcze trzeba uwzględnić najlepsze dostępne techniki oraz możliwość wykorzystania naturalnej regeneracji elementów przyrodniczych, jeżeli przynosi ona największe korzyści dla środowiska. W sposobie prowadzenia uzupełniających lub kompensacyjnych działań naprawczych jest możliwe zastępowanie elementów przyrodniczych lub ich funkcji równoważnymi pod względem jakości i ilości elementami przyrodniczymi lub ich funkcjami w innym miejscu niż miejsce wystąpienia szkody w środowisku, jeżeli przy równoważnym efekcie koszty przeprowadzenia tych działań będą znacząco mniejsze. W sytuacji, gdy dokonano wyboru podstawowych działań naprawczych, które nie w pełni lub wolniej przywracają stan początkowy elementów przyrodniczych lub ich funkcji, to powinny zostać podjęte w sposób wzmożony uzupełniające lub kompensacyjne działania naprawcze, które zapewnią podobny do początkowego stan tych elementów przyrodniczych lub ich funkcji.
Uzupełniające lub kompensacyjne działania naprawcze prowadzić trzeba przy uwzględnieniu w pierwszej kolejności zastępowanie elementów przyrodniczych lub ich funkcji, które uległy szkodzie w środowisku, równoważnymi pod względem jakości i ilości elementami przyrodniczymi lub ich funkcjami. Jeżeli zastąpienie elementów przyrodniczych lub ich funkcji nie jest możliwe to uzupełniające lub kompensacyjne działania naprawcze prowadzi się, uwzględniając zastępowanie elementów przyrodniczych lub ich funkcji innymi elementami przyrodniczymi lub ich funkcjami. W takim przypadku obniżenie jakości elementów przyrodniczych lub ich funkcji rekompensuje się ich ilością. W sposobie prowadzenia uzupełniających lub kompensacyjnych działań naprawczych tworzących dodatkowe elementy przyrodnicze lub ich funkcje uwzględnia się specyfikę tych działań oraz czas, jaki jest niezbędny do osiągnięcia efektu tych działań. Art. 8 rozporządzenia określa rodzaje działań naprawczych prowadzonych w przypadku szkody w środowisku na powierzchni ziemi. Do tych działań zakwalifikowano m.in. usunięcie bieżącego lub przyszłego zagrożenia dla zdrowia ludzi oraz przywrócenie jakości gleb i ziemi do stanu wymaganego standardami, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska. W sposobie prowadzenia działań naprawczych oceniając zagrożenie dla zdrowia ludzi, uwzględnia się odpowiednio właściwości i funkcje gleby, przeznaczenie terenu ustalone zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; w przypadku jego braku – faktyczny sposób wykorzystania terenu, decyzje o ustaleniu lokalizacji drogi oraz lokalizacji linii kolejowej, a także rodzaj i poziom koncentracji szkodliwych substancji, preparatów, organizmów lub mikroorganizmów, stwarzane przez nie zagrożenie i możliwość ich rozprzestrzeniania się. Prowadząc działania naprawcze, uwzględnić należy możliwość wykorzystania naturalnej regeneracji elementów przyrodniczych, jeżeli przynosi ona największe korzyści dla środowiska.
