Dyrektywa ta zobowiązuje wszystkie państwa członkowskie do wprowadzenia w życie z dniem 30 czerwca 2010 r. minimalnych zasad ochrony kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa. Przepisy tej dyrektywy nie mają zastosowania do gospodarstw utrzymujących mniej niż 500 kurcząt, gospodarstw, w których są utrzymywane wyłącznie stada hodowlane, wylęgarni oraz gospodarstw stosujących ekstensywny chów ściółkowy lub ekologiczny.
W dyrektywie tej określono również minimalne wymagania dotyczące warunków utrzymywania kurcząt z przeznaczeniem na produkcję mięsa – w tym ustala maksymalne zagęszczenie hodowli w gospodarstwie lub kurniku w wysokości 33 kg/m2, przy czym przepisy dyrektywy zezwalają na zwiększenie zagęszczenia do 39 kg/m2 lub maksymalnie do 41 kg/m2, w przypadku spełnienia przez podmiot utrzymujący kurczęta dodatkowych wymagań określonych w załącznikach do tej dyrektywy. Osoby opiekujące się kurczętami w gospodarstwach i kurnikach objętych przepisami dyrektywy będą zobowiązane do odbycia szkoleń w zakresie obejmującym znajomość przepisów oraz zagadnień związanych z dobrostanem kurcząt. Zgodnie z przepisami dyrektywy obowiązek odbycia szkolenia może nie dotyczyć właścicieli gospodarstw utrzymujących brojlery oraz osób posiadających w dniu wejścia w życie przepisów ustawy kwalifikacje wynikające z nabytego praktycznego oświadczenia. Ponadto państwa członkowskie są zobowiązane do ustanowienia odpowiedniego systemu kontroli i zatwierdzania tych szkoleń. Przepisy dyrektywy zobowiązują państwa członkowskie do przekazywania corocznych sprawozdań opartych na monitorowaniu reprezentatywnej próbki stad kurcząt oraz sprawozdań z przeprowadzonych przez właściwy organ kontroli.
W projektowanej ustawie proponuje się zdefiniować pojęcie brojlera na potrzeby wprowadzanej regulacji. Zgodnie z tą definicją są to ptaki z gatunku Gallus gallus utrzymywane z przeznaczeniem na produkcję mięsa.
