Zgodnie z treścią art. 305 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, kto, w celu wprowadzenia do obrotu, oznacza towary podrobionym znakiem towarowym, zarejestrowanym znakiem towarowym, którego nie ma prawa używać lub dokonuje obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca przestępstwa określonego powyżej podlega grzywnie. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia tak określonego przestępstwa stałe źródło dochodu albo dopuszcza się tego przestępstwa w stosunku do towaru o znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
Obrót towarami podrobionymi jest karalny na każdym jego etapie. Taki pogląd został także wyrażony przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 kwietnia 2012 r. (sygn. akt III KK 53/12). Jest to przestępstwo powszechne, zatem jego sprawcą może być każdy, kto nie ma prawa do używania konkretnego znaku towarowego. Do popełnienia przestępstwa handlu podróbkami wystarczające jest nawet jednokrotne oznaczenie towaru, przy czym oznaczenie należy rozumieć jako przerabianie, podrabianie, a nawet usuwanie znaków towarowych. Ustawodawca dokonując penalizacji powyższego zachowania miał na celu ochronę pewności obrotu towarami oraz mienia pod postacią prawa własności przemysłowej danego produktu.
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2007 r. (sygn. akt IV KK 426/06), o wprowadzeniu do obrotu decyduje moment zamierzonej utraty kontroli nad przedmiotami przez dotychczas uprawnioną osobę. Chodzi o takie wyzbycie się przedmiotów, które "umożliwia ich dalszą swobodną cyrkulację". Kolejne, dalsze transakcje tym towarem, dokonywanie nim obrotu, nie mogą więc stanowić "wprowadzenia do obrotu" skoro ów towar już się znalazł w owej "swobodnej cyrkulacji". Stąd też w pojęciu "wprowadzenie do obrotu" mieści się tylko pierwszy obrót owym przedmiotem (towarem), a nie kolejne jego dotyczące, następujące po sobie transakcje. Ciekawym orzeczeniem w tej kwestii jest także wyrok SN z dnia 12 października 2006 r. (sygn. akt III KK 167/06), zgodnie z którym wprowadzeniem do obrotu jest przekazanie przez producenta lub importera po raz pierwszy do obrotu towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym. Działanie oskarżonego, który nabył na stadionie X-lecia w Warszawie towar oznaczony podrobionymi znakami towarowymi, a następnie oferował go do kolejnej (dalszej) sprzedaży, nie można uznać za przekazanie tego towaru przez producenta lub importera po raz pierwszy do obrotu.
Handlu podrobionymi przedmiotami nie można mylić z przestępstwem paserstwa. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 30 czerwca 2008 r. (sygn. akt I KZP 8/08) wyraźnie podkreślić, że udział w obrocie towarami oznaczonymi podrobionymi znakami towarowymi nie jest przestępstwem paserstwa. Nie są to bowiem rzeczy "uzyskane" za pomocą czynu zabronionego. Za pomocą czynu zabronionego nadano im tylko nową cechę: poprzez umieszczenie na towarze podrobionego znaku towarowego.
