Spis treści
Forma pisemna
Słowem wstępu należy podkreślić, że pełnomocnictwo ogólne powinno mieć formę co najmniej zwykłą pisemną. Musi zatem być sformułowane albo odręcznie na kartce papieru, albo wygenerowane w formie komputerowej oraz opatrzone odręcznym podpisem albo podpisem elektronicznym. Równie dobrze może być to forma pisemna z poświadczonym podpisem lub datą a także akt notarialny. Ze względu jednak na zakres umocowania w przypadku omawianego pełnomocnictwa, najczęściej wystarczająca jest forma zwykła pisemna. Pełnomocnictwo ogólne udzielone ustnie lub – tym bardziej – w formie dorozumianej jest nieważne. Umowa zawarta na podstawie takiego „pełnomocnictwa” będzie wadliwa. Oznacza to, że jej ważność będzie zależeć od potwierdzenia przez osobę, w której imieniu została zawarta. Jednakże jednostronna czynność prawna (taka jak wypowiedzenie umowy o pracę albo akcept, czyli przyjęcie przekazu) dokonana w cudzym imieniu bez umocowania lub z przekroczeniem jego zakresu jest nieważna.
Data
Brak daty pełnomocnictwa nie jest jego wadą istotną (zob. uzasadnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2014 r., sygn. akt I OSK 1772/14). Żaden przepis nie ustanawia wymogu, aby pełnomocnictwo było zaopatrzone w datę. Naturalnie, mogą wówczas powstać wątpliwości, czy dane pełnomocnictwo zachowuje swoją aktualność i czy czynności pełnomocnika „mieszczą się” w czasie, kiedy pełnomocnictwo obowiązywało. Stąd też zdecydowanie trzeba stwierdzić, że rzetelnie skonstruowane pełnomocnictwo ogólne powinno zawierać datę.
Uwaga!
Jeśli chcesz szybko i poprawnie przygotować Pełnomocnictwo ogólne
przejdź do formularza »
Datę umieszcza się w treści pełnomocnictwa (podobnie jak w każdym innym piśmie) poprzez sformułowanie zawierające także miejscowość, np.: „Szczecin, dnia 20 marca 2014 r.” albo „Niniejsze pełnomocnictwo zostało wystawione w Szczecinie, w dniu 20 marca 2014 r.”.
Mocodawca i pełnomocnik
Zarówno mocodawca jak i pełnomocnik powinni być oznaczeni w pełnomocnictwie w sposób precyzyjny. Mowa nie tylko o imieniu i nazwisku lub nazwie, ale także o: numerze PESEL, miejscu zamieszkania (siedzibie) oraz serii i numerze dokumentu tożsamości. Jeżeli mocodawcą jest jednostka organizacyjna (np. spółka kapitałowa lub „ułomna osoba prawna”, tj. np. spółka jawna), warto również wskazać numer w rejestrze Krajowego Rejestru Sądowego.
Zakres
Jest to najważniejszy element pełnomocnictwa. Określenie jego zakresu jest obowiązkiem mocodawcy. Sformułowanie zakresu pełnomocnictwa musi odnosić się wyłącznie do tych uprawnień, które przysługują mocodawcy, gdyż uprawnienia pełnomocnika nie mogą być szersze aniżeli uprawnienia mocodawcy. Jest to skutek obowiązywania zasady, zgodnie z którą nikt nie może przenieść na drugą osobę więcej praw, aniżeli sam posiada.
Przykładowe zdanie, odnoszące się do zakresu umocowania, może brzmieć następująco: „Mocodawca udziela pełnomocnikowi umocowania do dokonywania, w imieniu oraz na rzecz mocodawcy, czynności zwykłego zarządu”.
Dodatkowe postanowienia
Jeżeli przyjmiemy, że pełnomocnictwo może być w każdym czasie odwołane, to tym bardziej jego treść może wskazywać ramy czasowe jego obowiązywania. Z upływem terminu, na jaki pełnomocnictwo zostało udzielone, upoważnienie do działania w imieniu mocodawcy wygasa. Warto także wiedzieć, że mocodawca może się zrzec odwołania pełnomocnictwa (z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa, czyli tzw. „stosunku podstawowego”, jakim może być m. in. umowa zlecenie). W treści pełnomocnictwa można umieścić też potwierdzenie jego otrzymania i przyjęcia przez pełnomocnika (np. „Niniejsze pełnomocnictwo otrzymałem i przyjmuję je”). Wówczas pełnomocnik powinien takie postanowienie (które winno być umieszczone pod podpisem mocodawcy) podpisać.
Dalsze pełnomocnictwo
Pełnomocnik może ustanowić dla mocodawcy innych pełnomocników tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika z treści pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa. Można więc w ramach postanowień pełnomocnictwa wprowadzić możliwość ustanowienia tzw. „substytuta”. Substytut nie jest pełnomocnikiem pełnomocnika, lecz pełnomocnikiem mocodawcy. Tym samym jego działania tworzą skutki prawne dla mocodawcy. Przykładowe postanowienie w tej mierze może brzmieć następująco: „Pełnomocnik może ustanawiać dla Mocodawcy innych pełnomocników”. Sformułowanie to można również odwrócić wskazując, że „Pełnomocnik nie może ustanawiać dla Mocodawcy innych pełnomocników”, jeżeli wolą mocodawcy jest obdarowanie zaufaniem wyłącznie jednego, konkretnego pełnomocnika.
Odniesienie do przepisów Kodeksu cywilnego
Uregulowanie w pełnomocnictwie wszelkich, mogących mieć w przyszłości miejsce, istotnych przypadków nie jest ani celowe ani możliwe. Stąd też warto (w celu nadania dokumentowi przejrzystości) zamieścić sformułowanie, jak np.: „W kwestiach nieuregulowanych w niniejszym pełnomocnictwie odpowiednie zastosowanie mają przepisy Kodeksu cywilnego”.
Uwaga!
Jeśli chcesz szybko i poprawnie przygotować Pełnomocnictwo ogólne
przejdź do formularza »
Podstawa prawna
Art. 98, art. 99, art. 101, art. 103, art. 104, art. 106 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz. 121.).
Art. 39 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.).
Orzecznictwo
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2014 r., sygn. akt I OSK 1772/14, http://orzeczenia.nsa.gov.pl.
