Zgodnie z treścią art. 86 i n. KSH, spółką partnerską jest spółka osobowa, utworzona przez wspólników (partnerów) w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo pod własną firmą. Spółka może być zawiązana w celu wykonywania więcej niż jednego wolnego zawodu, chyba że odrębna ustawa stanowi inaczej.
Partnerami w spółce mogą być wyłącznie osoby fizyczne, uprawnione do wykonywania wolnych zawodów. Wykonywanie wolnego zawodu w spółce może być uzależnione od spełnienia dodatkowych wymagań przewidzianych w odrębnej ustawie – np. posiadania odpowiednich uprawnień zawodowych. Partnerami w spółce mogą być osoby uprawnione do wykonywania następujących zawodów: adwokata, aptekarza, architekta, inżyniera budownictwa, biegłego rewidenta, brokera ubezpieczeniowego, doradcy podatkowego, maklera papierów wartościowych, doradcy inwestycyjnego, księgowego, lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, notariusza, pielęgniarki, położnej, radcy prawnego, rzecznika patentowego, rzeczoznawcy majątkowego i tłumacza przysięgłego.
Posiadanie uprawnień zawodowych jest kluczową przesłanką do tego, aby dana osoba mogła wejść w skład spółki partnerskiej. W praktyce może zdarzyć się jednak tak, że w trakcie wykonywanej działalności partner utraci (czasami bezpowrotnie) takie uprawnienia. Czy w takiej sytuacji wpływa to na spółkę? Wpływa i to w dosyć znaczący sposób. Jeśli bowiem utrata prawa do wykonywania wolnego zawodu nastąpi przez wszystkich partnerów, spółka ulegnie rozwiązaniu. Nieco inaczej będzie, gdy omawiane uprawnienia utraci jeden lub kilkoro z partnerów, przy czym co najmniej jeden z nich będzie posiadał nadal prawo do wykonywania określonego zawodu. Jak wskazuje art. 98 § 2 KSH, w przypadku gdy w spółce pozostaje jeden partner lub gdy tylko jeden partner posiada uprawnienia do wykonywania wolnego zawodu związanego z przedmiotem działalności spółki, spółka ulega rozwiązaniu najpóźniej z upływem roku od dnia zaistnienia któregokolwiek z tych zdarzeń. Z koli art. 100 omawianej ustawy podkreśla, iż w przypadku utraty przez partnera uprawnień do wykonywania wolnego zawodu, powinien on wystąpić ze spółki najpóźniej z końcem roku obrotowego, w którym utracił prawo wykonywania wolnego zawodu. Wystąpienie następuje przez pisemne oświadczenie skierowane do zarządu albo do partnera uprawnionego do reprezentowania spółki. Po bezskutecznym upływie powyższego terminu uważa się, że partner wystąpił ze spółki w ostatnim dniu tego terminu.
Na zakończenie warto jeszcze dodać, że spadkobierca partnera nie wstępuje do spółki w miejsce zmarłego partnera, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Wyjątkowo zatem można dopuścić spadkobierców zmarłego wspólnika do istniejącej już spółki. Jak zaznaczył jednak A. Kidyba „Może to okazać się ważne z punktu widzenia samej spółki, przede wszystkim gdy mamy do czynienia z „rodowymi" profesjami, kontynuowanymi przez członków rodzin. Jednakże w takim przypadku osoba, która ma wstąpić do spółki, musi reprezentować określony wolny zawód (mieć uprawnienia). W takiej sytuacji, gdy ma miejsce wstąpienie spadkobiercy zmarłego partnera, konieczne jest uzupełnienie informacji dotyczących nazwisk i imion partnerów, a także konieczna może się okazać zmiana firmy. Przepis ten tworzy uprawnienia dla spadkobiercy, a nie jego obowiązek. Mimo spełnienia warunku stosownych sformułowań w umowie spółki, dopuszczających spadkobierców i posiadania uprawnień do wykonywania wolnych zawodów, spadkobierca nie ma obowiązku realizacji intencji spadkodawcy i spółki”.
