Prawo holdingowe, czyli prawo grup spółek – w znaczeniu doktrynalnym stanowi materię prawa spółek handlowych. Niewątpliwym staje się zatem, iż miejscem właściwym na jego regulację prawną jest kodeks spółek handlowych. Konieczność wprowadzenia normatywnej definicji grupy spółek stanowi konsekwencję odróżnienia „kwalifikowanego” stosunku dominacji i zależności, którym jest grupa spółek od „zwykłego” stosunku dominacji i zależności, do którego nie powinno się stosować szczególnej regulacji z art. 211–215 KSH. Elementem definiującym grupę spółek jest istnienie wspólnego interesu gospodarczego grupy. Stąd definicja grupy spółek zawiera zarazem definicję interesu tej grupy. Ten z kolei może mieć miejsce tylko wtedy, gdy związek spółek jest trwały a nie tylko doraźny. Kryterium trwałości występuje w doktrynie prawa.
Nowy przepis art. 211 § 2 KSH ma również charakter przepisu ogólnego regulującego zasady funkcjonowania grup spółek, którego nie można sprowadzić do roli tylko przepisu „techniczno-prawnego”. Przepis ten wprowadza obowiązek rejestracji uczestnictwa w grupie, co eliminuje potrzebę tworzenia struktury organizacyjnej grupy spółek a także może on znaleźć zastosowanie do holdingów faktycznych a nie tylko holdingów umownych. Następuje w ten sposób ujawnienie okoliczności wobec osób trzecich, że spółki dominująca oraz spółki zależne kierują się w swym funkcjonowaniu także interesem grupy spółek a nadto mają obowiązek uwzględniania uzasadnionego interesu wierzycieli spółki zależnej oraz uzasadnionego interesu wspólników mniejszościowych spółki zależnej. Sankcją za niewykonanie wspomnianego obowiązku rejestrowego jest niemożliwość skorzystania przez spółkę dominującą bądź spółkę zależną z przepisów art. 211–213 KSH, których ewentualne stosowanie leży w interesie zarówno jednej, jak i drugiej spółki, a zwłaszcza w interesie członków organów tych spółek. Sankcja ta nie może natomiast dotyczyć art. 214 KSH, który jest przepisem z zakresu ochrony interesu wspólników mniejszościowych spółki zależnej.
Obowiązek rejestrowy, o którym mowa w art. 211 § 2 KSH jest wykonywany w postaci ujawnienia wzmianki w rejestrze o uczestnictwie w oznaczonej grupie spółek oraz o charakterze tego uczestnictwa. Ujawnienie w rejestrze uczestnictwa w grupie spółek w formie wpisu do określonego działu rejestru lepiej spełnia swą funkcję informacyjną niż złożenie do akt rejestrowych oświadczenia spółki o uczestnictwie w oznaczonej grupie spółek i o charakterze tego uczestnictwa. Nie bez znaczenia pozostaje tu też okoliczność, że wpisy do rejestru podlegają z mocy art. 13 ustawy o KRS obowiązkowemu ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, czego nie można powiedzieć zawsze dokumentach składanych do akt rejestrowych. Jednakże wykonanie powyższego obowiązku wymaga nowelizacji ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, którą przewiduje art. 2 niniejszej ustawy. Dodaje się nowy przepis art. 38 pkt 1 lit. g1 ustawy o KRS, w świetle którego wpisu powyższej wzmianki dokonuje się w dziale 1 rejestru przedsiębiorców.
Celem nowelizujących przepisów jest również rozszerzenie zakresu podmiotowego prawa grup spółek. W praktyce grupa spółek oznacza w znacząco przeważającej części powiązanie tylko pomiędzy spółkami kapitałowymi. Nie ma jednak przeszkód, aby dopuścić możliwość pełnienia funkcji spółki dominującej spółce osobowej, co jest możliwe także obecnie, ale także innym przedsiębiorcom takim jak np. spółdzielniom, przedsiębiorstwom państwowym, fundacjom. Z istoty grupy spółek wspomniany „rozszerzony” zakres podmiotowy prawa grup spółek nie może odnosić do spółki zależnej, która zawsze będzie spółką kapitałową. Regulacja prawna szerokiego zakresu podmiotowego pojęcia spółki dominującej w art. 215 KSH nastąpiła na końcu działu IV, a nie w ramach w ramach przepisów art. 4 KSH, ponieważ w powołanym przepisie art. 215 KSH mamy do czynienia z normą odsyłającą, a nie z określeniem zakresu danego pojęcia normatywnego.
