Jest to umowa zawierana pomiędzy stronami: finansującym (firma leasingowa) a korzystającym (użytkownik przedmiotu lesingu). Finansującym może być tylko podmiot, który zawodowo w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa zajmuje się taką działalnością. Umowa leasingu jest zawierana na piśmie – brak formy pisemnej powoduje nieważność takiej umowy. Jej istotą jest zobowiązanie się do nabycia rzeczy przez finansującego a następnie do oddania jej korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków (umowa powinna określić prawo pobierania pożytków).
Korzystający w umowie wskazuje rzecz, która będzie przedmiotem leasingu, oznaczonego sprzedawcę (zbywcę) tej rzeczy oraz określa warunki, na jakich finansujący ma rzecz nabyć. W zamian korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe, co najmniej cenie rzeczy lub wynagrodzenie z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Należy zaznaczyć, że prawo własności rzeczy należy do finansującego, a korzystający ma jedynie ograniczone prawo rzeczowe wynikające z umowy leasingu. Firma leasingowa może, zatem w czasie trwania leasingu rzecz zbyć, wówczas nabywca rzeczy wstępuje w stosunek leasingu na miejsce finansującego ze wszelkimi tego skutkami prawnymi. Jedynym obowiązkiem finansującego jest wówczas powiadomienie korzystającego o zbyciu rzeczy. W zasadzie dla korzystającego przeniesienie własności rzeczy nie powinno wywierać żadnych skutków w sferze jego praw i obowiązków (umowa leasingu pozostaje ważna). Wydaje się zasadne ponadto twierdzenie, że nabywcą rzeczy w czasie trwania leasingu może być tylko inna firma leasingowa (kodeks jasno tego nie precyzuje), gdyż odmienne rozumienie prowadziłoby do obejścia przepisu art. 7091 Kc.
W umowie finansujący może się także zobowiązać przenieść własność rzeczy na korzystającego po upływie oznaczonego czasu trwania leasingu bez dodatkowych płatności (świadczenia). Wówczas korzystający może żądać przeniesienia na siebie własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu. Strony mogą jednak uzgodnić inny termin, a także odpłatność takiego przeniesienia własności. Umowa leasingu może nakładać na korzystającego obowiązek ponoszenia kosztów ubezpieczenia rzeczy od jej utraty w czasie trwania leasingu. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej koszty te obejmują składkę z tytułu ubezpieczenia na ogólnie przyjętych warunkach. Ponadto na korzystającym ciążą jeszcze inne obowiązki, takie jak utrzymania rzeczy w należytym stanie, dokonywanie konserwacji i napraw, ponoszenie ciężarów związanych z własnością lub posiadaniem rzeczy, a także obowiązek płacenia raty w terminach umówionych, itp.
Korzystający nie może także bez zgody finansującego oddać rzecz do używania osobie trzeciej. Finansujący nie odpowiada za wady rzeczy względem korzystającego, chyba ze ponosi on za nie odpowiedzialność. Podobnie nie odpowiada on za przydatność rzeczy do umówionego użytku. Z chwila zawarcia przez firmę leasingową umowy ze sprzedawcą rzeczy, uprawnienia z tytułu gwarancji i rękojmi za wady z mocy prawa przechodzą na korzystającego z rzeczy, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może on odstąpić od umowy ze zbywcą – to uprawnienie przysługuje tylko finansującemu. Kodeks reguluje ponadto jeszcze inne prawa i obowiązki stron, a także sytuacje powodujące wygaśnięcie oraz rozwiązanie umowy leasingu oraz skutki prawne takich działań. Nadal strony mają dużą swobodę w kształtowaniu umowy lesingu, jednakże przepisy prawne mają zabezpieczyć ich prawa i obowiązki w niezbędnym zakresie.
Internetowa Kancelaria Prawna
www.SerwisPrawa.pl
