Umowa o zabezpieczeniu społecznym pomiędzy Rzeczypospolitą Polską, a Stanami Zjednoczonymi Ameryki ma na celu koordynacje systemów zabezpieczenia społecznego funkcjonujących w Polsce i USA. Umowa niesie za sobą wymierne korzyści zarówno dla polskich jak i amerykańskich obywateli oraz podmiotów gospodarczych. Umożliwi otrzymywanie amerykańskich rent rodzinnych przyznanych osobom zamieszkałym w Polsce, które ze względu na trudne do spełnienia warunki w amerykańskim ustawodawstwie obecnie ich nie otrzymują – są to osoby owdowiałe i sieroty. Stworzy możliwość otrzymywania świadczeń przyznanych współmałżonkom amerykańskich emerytów, którzy ich nie otrzymują z tego powodu, że nie są obywatelami amerykańskimi i mieszkają w Polsce. Umowa umożliwi również uzyskanie emerytur i rent częściowych – z jednego lub z obu państw znacznej grupie osób w Polsce i w Stanach Zjednoczonych Ameryki, które pracowały w obydwu państwach i mimo to obecnie mają zbyt krótkie okresy ubezpieczenia do przyznania świadczeń w jednym z tych państw lub w obydwu. Należy również wymienić umożliwienie opłacania składek za pracowników delegowanych do drugiego z państw tylko w jednym państwie.
Polsko – amerykańska umowa jest oparta na międzynarodowych standardach w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, czyli: zasadzie równego traktowania, zasadzie swobodnego transferu (eksportu) świadczeń, zasadzie jedności stosowanego ustawodawstwa oraz zasadzie sumowania okresów ubezpieczenia. Dlatego też będzie ona sprzyjać rozwojowi polsko-amerykańskiej współpracy gospodarczej, a także promocji legalnego zatrudnienia osób migrujących między Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Aktualnie Polska i Stany Zjednoczone przenoszą między sobą świadczenia emerytalno – rentowe na podstawie niepublikowanych, dwustronnych porozumień. Od połowy lat osiemdziesiątych Stany Zjednoczone wprowadziły w wewnętrznym ustawodawstwie zmiany, które ograniczyły transfer amerykańskich świadczeń rodzinnych, takich jak renty dla wdowców i sierot oraz świadczeń dla współmałżonków do państw, z którymi nie zawarto umów o zabezpieczeniu społecznym, w tym do Polski. Podpisana umowa zniesie te ograniczenia. Umowa wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca po pisemnej notyfikacji przez ostatnie z państw (USA lub Polskę) zakończenia niezbędnych ustawowych i konstytucyjnych procedur.
Umowa o zabezpieczeniu społecznym pomiędzy Rzeczypospolitą Polską, a Kanada również ma na celu zapewnienie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego funkcjonujących w Polsce i Kanadzie. Analogicznie do umowy pomiędzy Polską, a USA umowa z Kanadą została oparta na międzynarodowych standardach obowiązujących w dziedzinie zabezpieczenia społecznego. Zawiera ona regulacje merytoryczne odnoszące się do właściwego ustawodawstwa, świadczeń emerytalno-rentowych, świadczeń z tytułu wypadku przy pracy lub chorób zawodowych, zasiłków pogrzebowych, a także ochrony danych osobowych, zasad składania wniosków, zawiadomień i odwołań oraz zasad wypłaty świadczeń.
Związanie Polski Umową z Kanadą pozwoli na uwzględnianie okresów ubezpieczenia przebytych w Kanadzie w celu ustalenia prawa i wysokości polskich świadczeń emerytalno-rentowych. Umożliwia transfer świadczeń osobom uprawnionym zamieszkałym na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Zapewnia ona również ochronę przed utratą praw przysługujących z zabezpieczenia społecznego, nabytych na terytorium drugiego państwa oraz ułatwi Polakom zamieszkałym w Kanadzie podejmowanie decyzji o powrocie do kraju, gdyż nie będzie już obaw o utratę prawa do uzyskanych już świadczeń kanadyjskich.
Umowa może również przyczynić się do rozwoju współpracy gospodarczej pomiędzy Kanadą a Polską. Wraz z szybkim wzrostem polskiej gospodarki rośnie liczba możliwości inwestycyjnych dla kanadyjskiego sektora prywatnego. Takim inwestycjom – obok czynników typowo ekonomicznych – z pewnością będą sprzyjały odpowiednie podstawy prawne w zakresie zabezpieczenia społecznego, które np. uchronią obywateli kanadyjskich podejmujących zatrudnienie w Polsce przed obowiązkiem podwójnego opłacania składek na ubezpieczenia społeczne.
Po ratyfikacji Ministerstwo Spraw Zagranicznych skieruje Umowę do publikacji w Dzienniku Ustaw. Umowa wejdzie w życie pierwszego dnia czwartego miesiąca następującego po miesiącu, w którym Strony wymieniły noty informujące o spełnieniu wszelkich wymogów dla wejścia w życie Umowy. Przewiduje się, że wejście w życie Umowy będzie możliwe już w IV kwartale 2008r. lub na początku roku 2009.
