Historia wyroku
Sprawa dotyczyła przedsiębiorcy, który zawiesił działalność gospodarczą aby opiekować się niepełnosprawną, kilkuletnią córką. W związku z tym wystąpił do gminy o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, przysługującego z tego tytułu. Prezydent miasta Warszawy odmówił jednak przyznania tego świadczenia. W uzasadnieniu stwierdził bowiem, że mimo zawieszenia działalności gospodarczej, przedsiębiorca nadal jest wpisany do ewidencji przedsiębiorców, co z zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami jednoznacznie świadczy o dalszym prowadzeniu działalności gospodarczej.
Przedsiębiorca odwołał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, ale utrzymało ono w mocy zaskarżoną decyzję. Zdaniem obu organów, zawieszenie działalności gospodarczej nie oznacza zaprzestania jej wykonywania, co w konsekwencji nie może być uznane za rezygnację z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje matce albo ojcu, lub innym osobom, na których ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności, oraz opiekunowi faktycznemu dziecka jeżeli nie podejmują oni lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, albo osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Przedsiębiorca zaskarżył obie decyzje do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając organom błędną wykładnię przedmiotowego art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Wyrok WSA w Warszawie
WSA zgodził się z przedsiębiorcą i uchylił obie decyzje. Uzasadniając wyrok sędziowie podkreślili, iż zgodnie z definicją pracy zarobkowej, zawartą w przepisie art. 3 pkt 22 ustawy o świadczeniach rodzinnych, zatrudnienie lub inna praca zarobkowa oznacza wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego, umowy o pracę nakładczą oraz wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych, a także prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Rezygnacja z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej jest zatem rezygnacją z wykonywania pracy na podstawie stosunku pracy lub innych stosunków prawnych bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Zdaniem WSA analogicznie uznać zatem należy, iż zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest tożsame z rezygnacją z pracy zarobkowej o jakiej mówi przepis art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Sąd wskazał również na przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, na mocy których w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W ocenie sędziów, zawieszenie działalności gospodarczej można zatem uznać jako faktyczną rezygnację z jej wykonywania. W związku z tym przedsiębiorca spełnił warunki do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem.
Wyrok jest prawomocny.
