Rozporządzenie to było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 16 stycznia 2003 r. w sprawie zawodów regulowanych, dla których wykonywania wyboru stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności dokonuje właściwy organ, które zawierało w załączniku wykaz ośmiu zawodów: doradca inwestycyjny, doradca podatkowy, makler giełd towarowych, makler papierów wartościowych, pośrednik w obrocie nieruchomościami, syndyk, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, zarządca nieruchomości – objętych wyłączeniem wyboru. Komisja Europejska wydała negatywna ocenę, co do zgodności tego rozporządzenia z prawem wspólnotowym stwierdzając, że interpretacja przepisów dyrektyw dopuszczających wyłączenie uprawnienia do wyboru stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności jest zbyt szeroka. Wyłączenie to, zdaniem Komisji, może być stosowane jedynie w przypadku zawodu, którego wykonywanie wymaga dokładnej znajomości prawa państwa przyjmującego, a zasadnicza i trwała cecha zawodu jest udzielanie porad i pomocy związanej z prawem krajowym. Wszystkie te przesłanki musza być równocześnie spełnione. W związku z powyższym, Komisja stwierdziła, że wyłączenie może być zastosowane tylko w przypadku jednego zawodu doradcy podatkowego. Stosowanie wyjątku od zasady, która przewiduje możliwość wyboru pomiędzy stażem adaptacyjnym i testem umiejętności, musi być bardzo restrykcyjne.
W projekcie rozporządzenia określone zostały zawody regulowane w odniesieniu, do których wyłączone jest uprawnienie wnioskodawcy do wyboru środka wyrównawczego w postaci stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności. Zgodnie z art. 1 projektowanego rozporządzenia zawodami regulowanymi, w przypadku, których jest wyłączone uprawnienie do wyboru stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności są zawody: doradcy podatkowego, usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, rzeczoznawcy majątkowego, pośrednika w obrocie nieruchomościami oraz zarządcy nieruchomościami. Równocześnie w rozporządzeniu wskazano rodzaj środka, jaki może być zastosowany w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych w poszczególnych, wymienionych w rozporządzeniu zawodach. Przepisy rozporządzenia będą stosowane wobec obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej oraz państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, a także członków rodzin obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium RP, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin oraz obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach – którzy nabyli kwalifikacje zawodowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub Konfederacji Szwajcarskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i wystąpili z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie uznania tych kwalifikacji w Rzeczypospolitej Polskiej. Jeśli w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ stwierdzi, że okres kształcenia lub szkolenia odbytego w państwie wnioskodawcy jest krótszy, o co najmniej rok od okresu kształcenia wymaganego w tym zawodzie w Polsce, bądź istnieją zasadnicze różnice w programie kształcenia lub szkolenia wymaganego w Polsce lub, gdy zakres zawodu różni się znacząco od zakresu tego zawodu w RP, wówczas właściwy organ może uzależnić decyzje o uznaniu kwalifikacji od odbycia przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności. Za pomocą powyższych środków wyrównawczych wnioskodawca uzupełnia „braki” w kwalifikacjach.
