Tajemnica telekomunikacyjna
Jak wynika z Ustawy z dnia 16 lipca 2004r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004r., Nr 171, poz. 1800 ze zm.) podmiot uczestniczący w wykonywaniu działalności telekomunikacyjnej w sieciach publicznych oraz podmioty z nim współpracujące są obowiązane do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej. Tajemnica ta obejmuje:
– dane dotyczące użytkownika,
– treść indywidualnych komunikatów,
– dane transmisyjne, które oznaczają dane przetwarzane dla celów przekazywania komunikatów w sieciach telekomunikacyjnych lub naliczania opłat za usługi telekomunikacyjne, w tym dane lokalizacyjne, które oznaczają wszelkie dane przetwarzane w sieci telekomunikacyjnej wskazujące położenie geograficzne urządzenia końcowego użytkownika publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych,
– dane o lokalizacji, które oznaczają dane lokalizacyjne wykraczające poza dane niezbędne do transmisji komunikatu lub wystawienia rachunku,
– dane o próbach uzyskania połączenia między określonymi zakończeniami sieci telekomunikacyjnej.
Generalnie zakazane jest zapoznawanie się, utrwalanie, przechowywanie, przekazywanie lub inne wykorzystywanie treści lub danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną przez osoby inne niż nadawca i odbiorca komunikatu. Jest to możliwe jedynie gdy:
– będzie to przedmiotem usługi lub będzie to niezbędne do jej wykonania,
– nastąpi za zgodą nadawcy lub odbiorcy, których dane te dotyczą,
– dokonanie tych czynności jest niezbędne w celu rejestrowania komunikatów i związanych z nimi danych transmisyjnych, stosowanego w zgodnej z prawem praktyce handlowej dla celów zapewnienia dowodów transakcji handlowej lub celów łączności w działalności handlowej,
– będzie to konieczne z innych powodów przewidzianych ustawą lub przepisami odrębnymi.
Dowody w sprawie rozwodowej
Dowodem w sprawie rozwodowej może być wszystko, co wykazuje fakty istotne dla rozstrzygnięcia. Dowodami w rozumieniu przepisów Ustawy z 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964r., Nr 43, poz. 296 ze zm.) są dokumenty (urzędowe i prywatne), zeznania świadków, opinie biegłych, oględziny oraz przesłuchanie stron. Ponadto występuje grupa, tzw. innych środków dowodowych, do których należą grupowe badanie krwi, dowód z filmu, telewizji, fotokopii, fotografii, planów, rysunków oraz płyt lub taśm dźwiękowych i innych przyrządów utrwalających albo przenoszących obrazy lub dźwięki. Dowodem w sprawie może być więc nagranie filmowe, sms, wydruk komputerowy czy nagranie z dyktafonu. Do takich dowodów stosuje się odpowiednio przepisy o dowodzie z oględzin oraz o dowodzie z dokumentów. Nie jest to katalog zamknięty, gdyż sposób przeprowadzenia dowodu innymi środkami dowodowymi może określić sąd, zgodnie z ich charakterem, stosując odpowiednio przepisy o dowodach. Należy jednak pamiętać, że aby krótka wiadomość tekstowa została zakwalifikowana jako dowód, konieczne jest przedstawienie jej treści, potwierdzenia od operatora, że została wysłana oraz uzyskanie bilingów połączeń.
Bilingi jako dowody
Zestawienie rozmów lub treści sms-ów często może być ważnym dowodem w sprawie i wskazywać na ewentualną winę jednej ze stron. Sędziowie chętnie wykorzystują bilingi w sprawach rozwodowych i w związku z tym zwracają się o udostępnienie tych danych do operatorów. Głównie dlatego, że wnioskują o to same strony. Jak wynika z orzeczenia białostockiego sądu nie mogą oni jednak zmuszać operatorów do udostępnienia wykazów rozmów lub treści sms-ów. Ani przepisy prawa telekomunikacyjnego, ani przepisy Kodeksu postępowania cywilnego nie stwarzają podstawy uzasadniającej wydanie przez sąd w sprawie cywilnej postanowienia dowodowego obligującego operatora do przetworzenia i przekazania temu sądowi danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną. W obu tych Ustawach brak jest bowiem uregulowań przewidujących taką możliwość. Wprowadzenie przez ustawodawcę ochrony tajemnicy telekomunikacyjnej powoduje natomiast, że odjęta została możliwość pozyskania danych dotyczących użytkownika numeru i danych tzw. transmisyjnych w postępowaniu w sprawach cywilnych jedynie na podstawie imperium przysługującego organowi procesowemu. Nie oznacza to jednak, że sądy w ogóle nie mogą dopuszczać dowodu z bilingów. Dowód taki może być przeprowadzony ale jedynie w oparciu o zgodę strony lub osoby, której te dane dotyczą.
