Czas trwania ochrony prawno – autorskiej

Zgodnie z treścią art. 36 ustawy, z zastrzeżeniem niektórych wyjątków, autorskie prawa majątkowe gasną z upływem lat siedemdziesięciu:

• od śmierci twórcy, a do utworów współautorskich – od śmierci współtwórcy, który przeżył pozostałych;
• w odniesieniu do utworu, którego twórca nie jest znany – od daty pierwszego rozpowszechnienia, chyba że pseudonim nie pozostawia wątpliwości co do tożsamości autora lub jeżeli autor ujawnił swoją tożsamość;
• w odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują z mocy ustawy innej osobie niż twórca – od daty rozpowszechnienia utworu, a gdy utwór nie został rozpowszechniony – od daty jego ustalenia;
• w odniesieniu do utworu audiowizualnego – od śmierci najpóźniej zmarłej z wymienionych osób: głównego reżysera, autora scenariusza, autora dialogów, kompozytora muzyki skomponowanej do utworu audiowizualnego.

Czas trwania autorskich praw majątkowych liczy się w latach pełnych następujących po roku, w którym nastąpiło zdarzenie, od którego zaczyna się bieg powyższych terminów. Jeżeli bieg terminu wygaśnięcia autorskich praw majątkowych rozpoczyna się od rozpowszechnienia utworu, a utwór rozpowszechniono w częściach, odcinkach, fragmentach lub wkładkach, bieg terminu liczy się oddzielnie od daty rozpowszechnienia każdej z wymienionych części.

Wyjątkami od ochronnego okresu 70 lat są:

• 50 lat w odniesieniu do nadań programów RTV (licząc od roku pierwszego nadania);
• 50 lat w odniesieniu do sporządzania i korzystania z fonogramów i wideogramów (licząc od roku sporządzenia).

Ciekawostką jest, że okresy ochrony twórczości w polskim prawie są powiązane z przepisami unijnymi, jednak czas ochrony jest znacznie dłuższy niż wyznaczają to konwencja berneńską i konwencją rzymską. Konwencja berneńska o ochronie dzieł literackich i artystycznych wskazuje na 50 letni okres ochrony praw majątkowych do utworów, natomiast konwencja rzymska o ochronie artystów wykonawców, producentów fonogramów oraz stacji radiowo – telewizyjnych mówi o okresie 20 letnim. Tym samym polskie prawo jest dużo bardziej korzystniejsze dla twórców, niż regulacje unijne czy międzynarodowe. Praktyka wskazuje jednak, że czas ochrony ulega stopniowemu wydłużaniu, niewykluczone zatem że za kilka lat przepisy w tej kwestii ulegną zmianie (z korzyścią dla twórców).