Czy dług u komornika może się przedawnić?

W zdecydowanej większości przypadków, brak efektów egzekucji komorniczej powoduje jej umorzenie. Będzie tak przede wszystkim wtedy, gdy dłużnik umiera i nie pozostawia po sobie żadnych spadkobierców, gdy znika i nie można go odszukać, a także wtedy gdy nie ma żadnego majątku. Wierzyciel zostaje wówczas z nakazem zapłaty i zakończonym postępowaniem egzekucyjnym, a dłużnik uwalnia się od odpowiedzialności. 

Przedawnienie u komornika

Zgodnie z treścią art. 125 Kodeksu postępowania cywilnego, roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo przed sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. 

Z powyższego wynika więc, że po upływie 10 lat od uprawomocnienia się orzeczenia sądowego ulega ono przedawnieniu – jeśli zatem sąd wydał nakaz zapłaty, który stał się prawomocny 17.10.2014 r. to po upływie 10 lat od tej daty, nie będzie on już wiążący i komornik nie będzie mógł skutecznie przeprowadzić czynności egzekucyjnych. W przypadku wyroków dotyczących świadczeń okresowych termin ten jest dużo krótszy i wynosi 3 lata. Świadczenia okresowe to przykładowo opłacanie czynszu za najem lokalu, świadczenie rentowe, świadczenie alimentacyjne.  W praktyce jednak niewielka część długów komorniczych ulega przedawnieniu.

Co z dochodami?

W zdecydowanej większości przypadków, komornicy zajmują przede wszystkim środki pieniężne dłużników zgromadzone przez nich na rachunkach bankowych, a także wynagrodzenie za pracę. Nie mogą robić tego jednak dowolnie, ponieważ dłużnik musi mieć minimum środków potrzebnych na przeżycie. 

Podstawowym przepisem w omawianej materii jest art. 87 KP, zgodnie z którym, z wynagrodzenia za pracę – po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych – podlegają potrąceniu tylko następujące należności:

• sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych,
• sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne,
• zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi,
• kary pieniężne przewidziane w art. 108.

Niezwykle ważną informacją jest to, że potrąceń dokonuje się wyłącznie w powyższej kolejności. Potrącenia mogą być dokonywane w następujących granicach:

• w razie egzekucji świadczeń alimentacyjnych – do wysokości trzech piątych wynagrodzenia,
• w razie egzekucji innych należności lub potrącania zaliczek pieniężnych – do wysokości połowy wynagrodzenia.

Potrącenia dotyczące sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne oraz zaliczek pieniężnych udzielone pracownikowi, nie mogą w sumie przekraczać połowy wynagrodzenia, a łącznie z potrąceniami sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne – trzech piątych wynagrodzenia. Niezależnie od tych potrąceń kary pieniężne potrąca się w granicach określonych w art. 108 KP (kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń z art. 87 KP).

Nagroda z zakładowego funduszu nagród, dodatkowe wynagrodzenie roczne oraz należności przysługujące pracownikom z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej podlegają egzekucji na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych do pełnej wysokości. Z wynagrodzenia za pracę odlicza się, w pełnej wysokości, kwoty wypłacone w poprzednim terminie płatności za okres nieobecności w pracy, za który pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia. Potrąceń należności z wynagrodzenia pracownika w miesiącu, w którym są wypłacane składniki wynagrodzenia za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, dokonuje się od łącznej kwoty wynagrodzenia uwzględniającej te składniki wynagrodzenia.

Podstawa prawna:

[art. 125 k.c. (Dz.U. z 2014 r. Nr 121 j.t.)]

[art. 87 k.p. (Dz.U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94)]