Spis treści
Ugoda pozasądowa
Ugoda jest to nic innego, jak umowa, której celem jest wyeliminowanie konfliktu w drodze kompromisu – bez konieczności wszczynania postępowania sądowego i ponoszenia dodatkowych kosztów. Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego, przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać. Należy jednak podkreślić, że sama możliwość zawarcia umowy ugody jest zawsze uzależniona od gotowości do tego aby ustąpić bądź zrezygnować ze swoich racji na rzecz dłużnika/wierzyciela. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 24 lipca 2002 r. (sygn. akt I CKN 915/00): „wedle art. 917 k.c. przedmiotowo istotnym elementem ugody są wzajemne ustępstwa. Jednakże dla poczynienia wzajemnych ustępstw nie jest konieczne istnienie niepewności lub sporu co do roszczeń wynikających ze stosunku prawnego, w zakresie którego ugoda jest zawierana. Wzajemne ustępstwa mogą mieć na celu zapewnienie wykonania roszczeń.”. Przedmiotem ugody może być w zasadzie każdy stosunek prawny. Oznacza to, że ugodę możesz zawrzeć zarówno w sytuacji, gdy porozumiałeś się ze swoim dłużnikiem co do spłaty z tytułu zaciągniętej u Ciebie pożyczki, jak również np. w przypadku sprawy rodzinnej – co do kwestii wysokości obowiązku alimentacyjnego. Aby jednak móc zawrzeć ugodę, należy wcześniej przeprowadzić negocjacje i poczynić sobie wzajemnie ustępstwa. Pamiętaj, że czasem lepiej jest zrezygnować z części płatności, np. odsetek lub po prostu przedłużyć termin spłaty pożyczki niż prowadzić postępowanie sądowe, co związane jest choćby z uiszczeniem opłaty sądowej od pozwu.
Co powinna zawierać ugoda?
Jak już zostało wspomniane, ugoda jest rodzajem umowy, w której jej strony w sposób dobrowolny uzgadniają zasady rozwiązania sporu. Ugoda powinna oczywiście zawierać miejsce i datę sporządzenia oraz dokładne oznaczenie stron (imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL, numer i seria dowodu osobistego). Z punktu widzenia wierzyciela, należy pamiętać o tym, aby w ugodzie dłużnik w sposób wyraźny uznał swój dług w określonej wysokości lub określonego rodzaju – względem wierzyciela (przykładowe postanowienie ugody: Strony zgodnie oświadczają, że Wierzyciel udzielił dłużnikowi na podstawie zawartej umowy pożyczki nr A01254 w dniu 5 lipca 2014 r. roku pożyczkę pieniężną w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy złotych), podlegającą spłacie do dnia 12 grudnia 2014 roku. Dłużnik uznaje ten dług w pełni i oświadcza, że jest on bezsporny i w pełni wymagalny.). Takie postanowienie jest dobrym rozwiązaniem dla wierzyciela, uchylając tym samym niepewność co do istnienia samego roszczenia, jego rodzaju oraz wysokości. Jednakże, jak już zostało wspomniane, istotą ugody jest kompromis, zatem w zamian za wyraźne uznanie przez dłużnika roszczenia, wierzyciel powinien pójść na pewnego rodzaju ustępstwa. Najczęściej ustępstwa polegają na pomniejszeniu kwoty zadłużenia, rezygnacji z odsetek, wydłużeniu terminu płatności długu lub rozłożeniu płatności na raty. To w jakiej formie i w jakim rozmiarze zostaną przyjęte ustępstwa zależy tylko od uzgodnień stron. Negocjacje pozwalają na przyjęcie najlepszego rozwiązania dla obu stron.
Uwaga!
Jeśli chcesz szybko i poprawnie przygotować Ugodę w zakresie spłaty zadłużenia
przejdź do formularza »
W jakiej formie powinna być zawarta ugoda?
Generalnie forma ugody jest dowolna, jednakże jeśli dla określonej czynności prawnej z uwagi na jej przedmiot wymagana jest forma szczególna, to i ugoda powinna być zawarta również w takiej formie. Niemniej jednak, warto ugodę zawierać na piśmie – w tylu egzemplarzach ile jest stron ugody – po jednym dla każdej ze stron. Co więcej, jeśli ugoda zawiera kilka stron, warto aby wszystkie strony ugody podpisały każdą stronę dokumentu.
Na koniec warto pamiętać, że w odróżnieniu od ugody sądowej ugoda pozasądowa nie jest tytułem egzekucyjnym. Zatem wywiera ona jedynie skutki wynikające z faktu "rzeczy ugodzonej". W związku z powyższym, przymuszenie dłużnika do jej spełnienia może nastąpić tylko przez dochodzenie roszczeń w drodze sądowej (np. powództwo o świadczenie, pozew o zapłatę).
Podstawa prawna:
art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 nr 16 poz. 93)
