Przywrócenie do pracy
Zgodnie z orzecznictwem sądów przywrócenie do pracy następuje na warunkach istniejących w chwili rozwiązania umowy a więc polega na dopuszczeniu pracownika do wykonywania czynności należących do jego obowiązków przed rozwiązaniem, czy wygaśnięciem umowy o pracę, za wynagrodzeniem zgodnym z obowiązującym u tego pracodawcy regulaminem. Pracodawca nie ma jednak obowiązku ponownego określania warunków zatrudnienia, takich jak wynagrodzenie, czy też zapoznawania pracownika z regulaminem pracy.Odmowa przywrócenia do pracy
Należy pamiętać, że sąd może nie uwzględnić żądania przywrócenia do pracy. Będzie to miało miejsce w sytuacji, gdy sąd ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe. Za niecelowe uważa się przy tym przywrócenie do pracy, które jest sprzeczne ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa. W takim przypadku sąd orzeknie o przyznaniu odszkodowania na rzecz pracownika. Zasady tej nie stosuje się jednak w odniesieniu do pracownika, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeśli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku, pracownicy w ciąży lub korzystającej z urlopu macierzyńskiego oraz pracownika korzystającego ze szczególnej ochrony stosunku pracy na podstawie przepisów szczególnych. Sąd może nie uwzględnić żądań także tych osób ale tylko w sytuacji, gdy przywrócenie do pracy jest niemożliwe z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy.
Pracownik musi zgłosić gotowość do podjęcia pracy
Należy pamiętać, że pracownik ma obowiązek, w ciągu 7 dni od orzeczenia przed sąd przywrócenia do pracy, zgłosić swoją gotowość do niezwłocznego jej podjęcia, chyba, że przekroczenie tego terminu wynika z przyczyn niezależnych od niego. Dniem przywrócenia do pracy jest dzień, w którym orzeczenie sądu stało się prawomocne. Zgłoszenie gotowości do podjęcia zatrudnienia nie wymaga zachowania szczególnej formy. Może więc być ono dokonane przez każde zachowanie objawiające w dostateczny sposób zamiar kontynuowania stosunku pracy, w szczególności przez faktyczne podjęcie i wykonywanie pracy na stanowisku, na które pracownik został przywrócony wyrokiem sądu. Jeżeli pracownik nie dokona tej czynności w w/w terminie wówczas pracodawca może odmówić jego ponownego zatrudnienia. Osoba, która przed przywróceniem do pracy podjęła zatrudnienie u innego pracodawcy, może bez wypowiedzenia, za trzydniowym uprzedzeniem, rozwiązać umowę o pracę z tym pracodawcą w ciągu 7 dni od przywrócenia do pracy. Rozwiązanie umowy w tym trybie pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę przez pracodawcę za wypowiedzeniem.
Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy
Pracownik, z którym umowa o pracę została rozwiązana na skutek nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia, a który został przywrócony do pracy, ma prawo do wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące. Jeżeli okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące wówczas płaca przysługuje nie więcej niż za 1 miesiąc. W sytuacji, gdy umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy. Dotyczy to również pracownika-ojca wychowującego dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego oraz pracownika korzystającego ze szczególnej ochrony stosunku pracy na podstawie przepisów szczególnych. Jeżeli przywrócenie do pracy dotyczy pracownika, z którym rozwiązanie umowy nastąpiło bez wypowiedzenia, wówczas przysługuje mu pensja za czas pozostawania bez pracy, jednak nie więcej niż za 3 miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc. I w takim przypadku pracownicy podlegający szczególnej ochronie mają prawo do wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez zatrudnienia.
Okres pozostawania bez pracy a okres zatrudnienia
Okres pozostawania bez pracy, za który przyznano wynagrodzenie, wlicza się do okresu zatrudnienia. Oznacza to, że okres ten powiększa ogólny staż pracy pracownika i ma znaczenie przy ustalaniu, np. wymiaru urlopu wypoczynkowego. Za ten czas pracodawca ma obowiązek odprowadzić składki na ubezpieczenie społeczne oraz musi go uwzględnić przy wystawianiu świadectwa pracy. Zaś okresu, za który nie przyznano wynagrodzenia, nie wlicza się do okresu zatrudnienia ale też nie uważa się za przerwę w zatrudnieniu, pociągającą za sobą utratę uprawnień uzależnionych od nieprzerwanego zatrudnienia.
