Tak naprawdę karty płatnicze (debetowe i kredytowe) są odpowiednio zabezpieczane przez kradzieżą danych mogących ułatwić dostęp do naszych pieniędzy osobom nieuprawnionym. W praktyce, gdyby rzeczywiście tak było, o skimmingu nie byłoby w ogóle mowy. Przestępcy korzystają z coraz to nowszych technik kradzieży i z dużą łatwością kopiują karty płatnicze, nierzadko także łącznie z uzyskaniem do nich potrzebnego numeru PIN. Podstawową zasadą chroniącą nasze pieniądze jest bezwzględna ochrona kart płatniczych. Płacąc w restauracjach czy stacjach paliwowych nie spuszczajmy z oka naszej karty nawet na sekundę, bo tyle z reguły wystarczy, aby ktoś zeskanował wszelkie dane potrzebne do skorzystania ze środków płatniczych zgromadzonych na naszym koncie bankowym. Niestety rozwój technologii jest tak szybki, że nawet takie środki ochrony są niewystarczające i czasami może dojść do kradzieży z karty płatniczej.
Skimming jest przestępstwem regulowanym przez art. 310 Kodeksu karnego. Zgodnie z tym przepisem, każdy kto podrabia albo przerabia polski albo obcy pieniądz, inny środek płatniczy albo dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce lub z pieniędzy, innego środka płatniczego albo z takiego dokumentu usuwa oznakę umorzenia, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności. Kto pieniądz, inny środek płatniczy lub dokument wyżej określony puszcza w obieg albo go w takim celu przyjmuje, przechowuje, przewozi, przenosi, przesyła albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. W wypadku mniejszej wagi sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Kto czyni przygotowania do popełnienia tak określonego przestępstwa podlega ponadto karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Przepis art. 310 KK chroni niezakłócony i bezpieczny obrót pieniędzmi, papierami wartościowymi i innymi wymienionymi w nich dokumentami, czyli chronią zaufanie do środków płatniczych niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania całego systemu gospodarczego. Ochrona ta nie ogranicza się wyłącznie do zachowania stanu wartości pieniężnych będących w obiegu, lecz ma na względzie także prawidłowość, pewność i bezpieczeństwo obrotu tymi wartościami. Stąd bez znaczenia dla bytu przestępstwa jest, czy w efekcie dokonanego przerobienia lub podrobienia, nastąpiło uszczuplenie mienia i na czyją szkodę, a tym bardziej, czy szkoda ta została naprawiona. Bez znaczenia też jest, czy podrobiony, a więc stworzony na nowo poprzez nadanie cech oryginału, środek płatniczy odpowiada autentycznie wystawionemu oryginałowi, skoro wykonano taką jego imitację, że mogła uchodzić za oryginał, a na to wskazuje fakt późniejszego skutecznego wykorzystania falsyfikatu karty bankomatowej do uzyskania pieniędzy z bankomatu.
