Zgodnie z treścią art. 293 Ordynacji podatkowej, indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów objęte są tajemnicą skarbową. Powyższa regulacja znajduje zastosowanie także do danych zawartych w:
- informacjach podatkowych przekazywanych organom podatkowym przez podmioty inne niż wymienione powyżej;
- aktach dokumentujących czynności sprawdzające;
- aktach postępowania podatkowego, kontroli podatkowej oraz aktach postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe;
- dokumentacji rachunkowej organu podatkowego;
- informacjach uzyskanych przez organy podatkowe z banków oraz z innych źródeł;
- informacjach uzyskanych w toku postępowania w sprawie zawarcia porozumień ustalających ceny transakcyjne.
Jak zaznaczył WSA w Warszawie w wyroku z dnia 15 lipca 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 54/08), jeżeli organy podatkowe w postępowaniu dowodowym wykorzystują informacje dotyczące podatników niezwiązanych ze sprawą, mają obowiązek utrzymać w tajemnicy tylko te ich cechy, które pozwoliłyby osobom nieuprawnionym na ich identyfikację. Nie dotyczy to informacji o samych procesach gospodarczych zachodzących w prowadzonych przez tych podatników przedsięwzięciach gospodarczych. Mogą one być wykorzystywane w prowadzonym postępowaniu podatkowym, a zatem również udostępniane stronom, które mają prawo oceniać ich wiarygodność i moc dowodową. W sytuacji, gdy organ podatkowy prowadzi postępowanie dotyczące kilku stron, powinien im udostępniać materiały dotyczące wspólnej dla nich sytuacji procesowej w granicach określonych przedmiotem orzekania. Innymi słowy tajemnicę skarbową stanowią te informacje, uzyskane w innym postępowaniu, które przekraczają ramy wspólnego – dla różnych stron – stanu faktycznego.
Ustawodawca wprost określa jakie podmioty są zobowiązane do zachowania tajemnicy skarbowej, są nimi:
pracownicy urzędów skarbowych oraz izb skarbowych;
- funkcjonariusze celni i pracownicy urzędów celnych oraz izb celnych;
- wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta, marszałek województwa oraz pracownicy urzędów ich obsługujących;
- członkowie samorządowych kolegiów odwoławczych, a także pracownicy biur tych kolegiów;
- minister właściwy do spraw finansów publicznych oraz pracownicy urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych;
- osoby odbywające staż, praktykę zawodową lub studencką w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub w innych organach podatkowych,
- przedstawiciele obcej władzy obecni w toku czynności kontrolnych, w związku z prowadzeniem równoczesnych kontroli.
Każdy zobowiązany do zachowania tajemnicy skarbowej musi złożyć na piśmie przyrzeczenie o następującej treści: "Przyrzekam, że będę przestrzegał tajemnicy skarbowej. Oświadczam, że są mi znane przepisy o odpowiedzialności karnej za ujawnienie tajemnicy skarbowej.". Zachowanie tajemnicy skarbowej obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia, zakończeniu stażu lub praktyki. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązane są również inne osoby, którym udostępniono informacje objęte tajemnicą skarbową, chyba że na ich ujawnienie zezwala przepis prawa – nie dotyczy to jednak osób, których dotyczą informacje objęte tajemnicą skarbową.
Kwestia tajemnicy skarbowej poruszona została także w innym akcie prawnym – ustawie z dnia 28 września 1991 r. – Kontrola skarbowa. Zgodnie z brzmieniem art. 34 ust. 1, informacje gromadzone i przetwarzane w ramach kontroli skarbowej stanowią tajemnicę skarbową, z wyjątkiem informacji gromadzonych i przetwarzanych w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4-7 (kontrola celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi oraz środkami pochodzącymi z Unii Europejskiej i międzynarodowych instytucji finansowych, z wyłączeniem kontroli celowości wykorzystania środków zaliczanych do dochodów własnych i subwencji ogólnej jednostki samorządu terytorialnego; kontrola wywiązywania się z warunków finansowania pomocy ze środków unijnych; kontrola prawidłowości przekazywania środków własnych do budżetu Unii Europejskiej; audyt gospodarowania środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegającymi zwrotowi środkami z innych źródeł zagranicznych, w tym certyfikacja i wydawanie deklaracji zamknięcia).
