Zmiana formy opodatkowania – ostatnie dni

3 stycznia 2012

przeczytasz w 2 min.

Osoby fizyczne prowadzące działalność mają cztery sposoby na płacenie podatków: skalę podatkową (stawki 18% i 32%), liniową, 19-proc. stawkę podatku, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych oraz kartę podatkową. W ramach cyklu „Najlepsza forma opodatkowania” Tax Care przedstawia plusy i minusy każdego z rozwiązań, pomagając w ten sposób wybrać optymalną formę rozliczeń z fiskusem. Wybór powinien być przemyślany, ponieważ po 20 stycznia zmiana opodatkowania nie będzie możliwa przez kolejny rok. Nasz cykl rozpoczynamy od skali podatkowej.

Opodatkowanie bez ograniczeń
Skala podatkowa to podstawowa forma opodatkowania, dostępna dla wszystkich przedsiębiorców bez żadnych ograniczeń. Co więcej przedsiębiorca, podobnie jak osoby na etacie, może korzystać z wszystkich ulg podatkowych przewidzianych ustawą: internetowej, na dzieci, rehabilitacyjnej czy dla osób osiągających dochody za granicą. I tylko w przypadku tej formy opodatkowania może rozliczyć się wspólnie z małżonkiem lub na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dziecko – żaden z pozostałych sposobów rozliczeń z fiskusem nie daje takich możliwości (podobnie jest z ulgą na dzieci).

Koszty obniżają podatek
Atutem skali podatkowej jest także możliwość obniżania przychodów firmy o koszty ponoszone w związku z wykonywaną działalnością. Im wyższe koszty uzyskania przychodów, tym niższa podstawa opodatkowania – a w efekcie relatywnie niższy podatek. Skala podatkowa będzie więc najbardziej opłacalna dla tych przedsiębiorców, których działalność wymaga ponoszenia wysokich nakładów.

Uwaga na drugi próg podatkowy
Minus skali podatkowej? To degresywna forma opodatkowania – im większe zarobki przedsiębiorcy, tym większy zapłaci podatek. Jeśli jego dochody mieszczą się w pierwszym progu podatkowym (do 85 528 zł), podatek wylicza się według niższej, 18-proc. stawki, a po przekroczeniu tego progu – według wyższej, 32-procentowej. A to oznacza, że aby nie przekroczyć pierwszego progu, średniomiesięczny dochód netto firmy (to wspomniana wcześniej podstawa opodatkowania, czyli przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodów i składki na ubezpieczenia społeczne), nie powinien być wyższy niż ok. 7 tys. złotych. Należy jednak pamiętać, że jeśli w rodzinie zarabia tylko przedsiębiorca lub to jego dochód jest głównym źródłem utrzymania rodziny, wspólne rozliczenie z gorzej zarabiającym lub nie posiadającym w ogóle dochodu współmałżonkiem może sprawić, że przekroczenie pierwszego progu podatkowego nie będzie miało znaczenia.

Skala podatkowa na 2012 r.