W przypadku podatku od nieruchomości przedsiębiorca płaci więcej niż osoba prywatna. A dokładniej, mamy do czynienia z wyższymi stawkami tego podatku, jeśli daną nieruchomość wykorzystujemy na potrzeby związane z prowadzonym biznesem. Górne graniczne wartości, jakie wyznaczył ustawodawca dla podatku od nieruchomości, to aktualnie odpowiednio:
- 23,13 zł od 1 mkw. powierzchni użytkowej za rok – od budynku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej,
- 0,75 zł od 1 mkw. powierzchni użytkowej za rok – od budynku mieszkalnego,
- 0,90 zł od 1 mkw. powierzchni za rok – od gruntu pod działalność gospodarczą,
- 0,47 zł od 1 mkw. powierzchni za rok – od gruntu pod budynek mieszkalny.
W poszczególnych gminach stawki podatku od nieruchomości mogą być niższe, ponieważ każda właściwa rada gminy uchwala wysokości stawek podatków i opłat lokalnych odrębnie dla swojego terenu. W Krakowie to obecnie 0,74 zł za 1mkw. od budynków mieszkalnych, a 23,03 zł za 1 mkw. powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego przeznaczonego na działalność gospodarczą. Zatem tutaj właściciel domu o powierzchni przykładowo 200 mkw. w 2015 r. z tytułu podatku od nieruchomości za dom zapłaci 148 zł. Jeśli całą tę powierzchnie przeznaczył na prowadzoną przez siebie firmę (czyli przede wszystkim rozlicza z niej koszty), zapłaci 4606 zł. Różnica jest znaczna.
Przedsiębiorca z mniejszym podatkiem
Nic więc dziwnego, że przedsiębiorcy starają się doszukać możliwości zaoszczędzenia. Aktualnie art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych mówi, że grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (z wyjątkiem budynków mieszkalnych i gruntów pod jeziorami zajętych m.in. na elektrownie wodne), chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. W takim wypadku można opodatkować go stawką niższą niż właściwa dla przedsiębiorców lub w przypadku budowli całkowicie odejść od tego opodatkowania. Do tej pory nie wiadomo jednak było, co to są te względy techniczne, gdyż ww. ustawa nie zawiera ich definicji.
Znikają „względy techniczne”, pojawia się rozbiórka
Od stycznia 2016 r. zapis o „względach technicznych” znika z definicji nieruchomości związanych z prowadzeniem firmy. Natomiast obok budynków mieszkalnych i gruntów pod jeziorami zajętych m.in. na elektrownie wodne, których nie zalicza się do gruntów, budynków i budowli związanych z biznesem, pojawią się „budynki, budowle lub ich części, w odniesieniu do których została wydana decyzja ostateczna nadzoru budowlanego, o której mowa w art. 67 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.), lub decyzja ostateczna organu nadzoru górniczego, na podstawie której trwale wyłączono budynek, budowlę lub ich części z użytkowania” (nowo dodany art. 2a pkt 3).
Art. 67. ust. 1 ustawy Prawo budowlane mówi, że jeśli nieużytkowany lub niewykończony obiekt budowlany nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, właściwy organ wydaje decyzję nakazującą właścicielowi lub zarządcy rozbiórkę tego obiektu i uporządkowanie terenu. Decyzja określa terminy przystąpienia do tych robót i ich zakończenia.
Zdaniem sądów administracyjnych budynek lub budowla może być wyłączona z opodatkowania podatkiem od nieruchomości lub objęta niższą stawką, o ile trwale nie nadają się do użytkowania. A to oznacza, że w grę nie wchodzi przejściowe odstąpienie od opodatkowania ze względu na remont, jaki przedsiębiorca przeprowadza w firmowym obiekcie. Nie można też tłumaczyć nie nadawania się do użytkowania budynku lub budowli problemami finansowymi. Analizując przywołany przepis prawa budowlanego, od nowego roku niezwiązanymi z działalnością będą obiekty z potwierdzoną decyzją o rozbiórce.
