Zgodnie z treścią art. 177 KSH, umowa spółki może zobowiązywać wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału. Dopłaty powinny być nakładane i uiszczane przez wspólników równomiernie w stosunku do ich udziałów. Innymi słowy dopłaty to wkłady wspólników o charakterze czasowym. W praktyce jest to jeden ze skuteczniejszych sposobów na dofinansowanie spółki – dzięki temu, wspólnicy nie powiększają co prawda swoich udziałów, lecz spółka zyskuje na wiarygodności finansowej. Głównym celem dopłat jest umożliwienie prowadzenia określonej działalności gospodarczej, gdy zarząd nie ma możliwości uzyskania środków finansowych na pokrycie niezbędnych kosztów.
Dopłaty powinny zatem pojawiać się tylko w wyjątkowych sytuacjach – najczęściej, gdy spółka nie dysponuje określonym kapitałem (takim, który pozwala na efektywne prowadzenie działalności na rynku). W praktyce wnoszenie dopłat może mieć jednak miejsce nawet wtedy, gdy spółka dosyć dobrze radzi sobie na rynku. Niezależnie od przyczyn wnoszenia dopłat w spółce z o.o. (i niezadowoleniem wspólników) prawo pozwala na zwrot wpłaconych pieniędzy. Trzeba przy tym spełnić konkretne warunki. Prawo do zwrotu dopłat jest bowiem ściśle związane z posiadaniem udziału i przysługuje ono bez względu na to, kto posiada udział, z którym skojarzone zostało uprzednie wniesienie dopłat.
Jak stanowi art. 179 KSH, dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, jeżeli nie są wymagane na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym. Zwrot dopłat może nastąpić po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia o zamierzonym zwrocie w piśmie przeznaczonym do ogłoszeń spółki. Zwrot powinien być dokonany równomiernie wszystkim wspólnikom. Zwróconych dopłat nie uwzględnia się przy żądaniu nowych dopłat. Pamiętajmy, że uprawnienie do żądania zwrotu dopłat stanowi wierzytelność z prawa w postaci udziału. Dopłaty powinny być zwracane równomiernie – według równej miary czy równej wartości w stosunku do udziałów, ale i równocześnie. Jak zaznaczył WSA w Warszawie w wyroku z dnia 10 stycznia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1046/11), zwrot dopłat następuje wobec wspólników, ale tych, którzy są posiadaczami udziałów obciążonych obowiązkiem dopłat. Tym samym prawo do zwrotu dopłat jest ściśle związane z posiadaniem udziału i przysługuje ono bez względu na to, kto posiada udział, z którym skojarzone zostało uprzednie wniesienie dopłat. Wg A. Kidyby „Zwrot dopłaty dotyczy więc tego wspólnika, który jest wspólnikiem z punktu widzenia spółki w momencie zwrotu. Wspólnik musi być więc wpisany do księgi udziałów. Jeżeli nastąpiłoby zbycie udziałów, a nie doszło do zawiadomienia o tym spółki, uprawnionym do zwrotu jest były wspólnik. Obowiązek dopłaty może obciążać osobę, która nie będzie wspólnikiem w momencie zwrotu dopłat. W przypadku zbycia udziału w okresie gdy został on w pełni zrealizowany, a nie nastąpił zwrot, powinno to mieć odzwierciedlenie w umowie między zbywcą a nabywcą. Wywołuje to jednak stosunek między stronami. Z drugiej strony za świadczenia zalegające ze zbytego udziału (na przykład niedokonana dopłata) nabywca odpowiada wobec spółki solidarnie ze zbywcą. W przypadku zbycia udziałów, nabycie takich udziałów jako udziałów własnych przez spółkę powoduje uśpienie praw i obowiązków i spółka nie może realizować ich przez okres, gdy przysługują jej własne udziały”.
