Spis treści
Dwie ustawy
Kwestia renty rolniczej została szczegółowo uregulowana w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a także w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 o ubezpieczeniu społecznym rolników. Od 1 stycznia 2013 r. w związku z nowelizacją powyższych aktów prawnych modyfikacji ulegają niektóre zasady wypłaty renty rolniczej.
Znowelizowany art. 22 ust. 1 ustawy 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników stanowi, że rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy przyznaje się jako świadczenie stałe tylko wówczas, kiedy jest ona określona jako trwała. Dodatkowym warunkiem jest jednak to, aby w orzeczeniu nie znalazł się zapis o celowości przekwalifikowania zawodowego. W pozostałych przypadkach (a więc, gdy niezdolność do pracy nie będzie miała trwałego charakteru) będą to renty okresowe przyznawane na czas wskazany w decyzji wydanej przez prezesa kasy.
Warunki przyznania renty
Prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, które ustało z powodu ustąpienia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od dnia ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:
- podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2;
- jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym;
- całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2 (podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych i członków ich rodzin w latach 1983-1990; prowadzenie gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym, po ukończeniu 16 roku życia, przed dniem 1 stycznia 1983 r.), lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
Warunek podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres uważa się za spełniony, jeżeli okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego ubezpieczonego wynosi co najmniej:
- rok – jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku do 20 lat;
- 2 lata – jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 20 lat do 22 lat;
- 3 lata – jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 22 lat do 25 lat;
- 4 lata – jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 25 lat do 30 lat;
- 5 lat – jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat.
Czym jest całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie?
Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za okresową, jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Pamiętajmy, że okres 5 lat całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym powstałym w wieku powyżej 30 lat powinien przypadać w okresie ostatnich 10 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.
Podstawa prawna:
[art. 22 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2015 r. Nr 704)]
