Ustawa o świadomym rodzicielstwie ma zastąpić aktualnie obowiązującą Ustawę z dnia 7 stycznia 1993r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. z 1993r., Nr 17, poz. 78 ze zm.). Ma ona regulować zagadnienia związane z prawem do informacji, edukacji, poradnictwa i środków umożliwiających podejmowanie decyzji w zakresie świadomego rodzicielstwa. Jak można wyczytywać w projekcie "prawa reprodukcyjne to prawa człowieka związane ze świadomym rodzicielstwem a świadome rodzicielstwo to swobodne decydowanie o posiadaniu dzieci, ich liczbie oraz planowaniu ich narodzin w wybranych przez rodziców odstępach czasu".
Aborcja na życzenie
Projekt ustawy wprowadza między innymi prawo kobiet do przerywania ciąży w czasie pierwszych 12 tygodni. Takie zabiegi mają być dokonywane bezpłatnie w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Projekt przewiduje również jawną listę lekarzy, którzy odmawiają wykonywania zabiegów przerywania ciąży korzystając z klauzuli sumienia.
Stan prawny na dziś
W chwili obecnej ciążę można usunąć tylko w trzech przypadkach.
Zagrożenie życia lub zdrowia
Po pierwsze jest to dozwolone, gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej. Nie ma wykazu zagrożeń, które uzasadniałyby przyznanie kobiecie prawa do aborcji. Ciężarna musi jedynie przedstawić pisemne zaświadczenie od lekarza, że ciąża może pogorszyć jej stan zdrowia lub nawet doprowadzić do śmierci. Ważne aby lekarz wystawiający zaświadczenie był specjalistą w zakresie medycyny właściwej ze względu na rodzaj jej choroby. Oczywiście nie jest to konieczne, kiedy ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety. Prawo to nie jest ograniczone żadnym terminem.
Nie ma wykazu zagrożeń, które uzasadniałyby przyznanie kobiecie prawa do aborcji. Ciężarna musi jedynie przedstawić pisemne zaświadczenie od lekarza, że ciąża może pogorszyć jej stan zdrowia lub nawet doprowadzić do śmierci. Ważne aby lekarz wystawiający zaświadczenie był specjalistą w zakresie medycyny właściwej ze względu na rodzaj jej choroby. Oczywiście nie jest to konieczne, kiedy ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety. Prawo to nie jest ograniczone żadnym terminem.
Wady rozwojowe
Aborcja jest możliwa także w sytuacji, gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu. W takim przypadku konieczne jest więc stwierdzenie u dziecka wad w rozwoju, które są nieodwracalne i nie da się ich wyleczyć. Taka aborcja może zostać przeprowadzona jedynie do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety, czyli do 21-go tygodnia ciąży. Wady rozwojowe lub genetyczne płodu musi stwierdzić inny lekarz niż ten który dokonuje aborcji, chyba że jest to sytuacja wyjątkowa i ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety.
Gwałt
Przerwanie ciąży jest dopuszczalne także wtedy, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego. W grę wchodzi tutaj najczęściej gwałt, także tzw. gwałt małżeński, choć czynem zabronionym może być też czynność seksualna z osobą bezradną, niepoczytalną, poniżej 15 roku życia, nadużycie stosunku zależności, kazirodztwo czy zmuszanie do prostytucji. W tym przypadku zabieg można przeprowadzić do 12-go tygodnia trwania ciąży. Konieczne jest zaświadczenie, w którym zawarta jest informacja o podejrzeniu, iż ciąża jest wynikiem czynu zabronionego, które wydaje prokurator. Nie trzeba ustalać faktów czy zbierać dowodów ponad wszelką wątpliwość, gdyż chodzi o dowody uzasadniające samo podejrzenie. W przypadku odmowy wydania zaświadczenia powinno być ono wydane na piśmie z uzasadnieniem.
Zgoda kobiety na aborcję
Do przerwania ciąży wymagana jest pisemna zgoda kobiety. Natomiast w przypadku małoletniej lub kobiety ubezwłasnowolnionej całkowicie, wymagana jest pisemna zgoda jej przedstawiciela ustawowego. Jeżeli małoletnia ma poniżej 13 lat wymagana jest również zgoda sądu opiekuńczego.
