Amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r., nr 119, poz. 1117, z późn. zm.), w tym znaki towarowe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi, co wynika z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r., nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.).
Amortyzacji nie podlega znak towarowy jako taki, którym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 Prawa własności przemysłowej), lecz jedynie wykorzystywane gospodarczo prawo do takiego znaku towarowego określone w ustawie Prawo własności przemysłowej
Amortyzacji podlegać więc będzie jedynie prawo do znaku towarowego, które:
1) stanowi prawo określone w ustawie Prawo własności przemysłowej,
2) zostało przez podatnika nabyte,
3) nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
4) o przewidywanym okresie jego używania dłuższym niż rok,
5) wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Co istotne, wszystkie wymienione wyżej warunki muszą być spełnione łącznie, dlatego też np. wniesienie aportem do tworzonej osobowej spółki prawa handlowego, prawa do używania znaku towarowego, jak też i prawa z dokonanego przez podatnika zgłoszenia znaku w Urzędzie Patentowym, zamiast prawa ochronnego na ten znak towarowy, nie może skutkować nabyciem prawa do ich amortyzacji, nawet, gdyby spełnione zostały pozostałe w/w warunki.
Istnienie warunku nabycia praw powoduje, że nie można do wartości niematerialnych i prawnych zaliczyć niematerialnych składników majątkowych nabytych pierwotnie („wytworzonych") przez podatnika we własnym zakresie. Oznacza to, że w przypadku, gdy prawo ochronne na znak towarowy zostało przez podatnika nabyte w sposób pierwotny (wytworzone we własnym zakresie), a nie nabyte w sposób wtórny, to nie może zostać przez tego podatnika, zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych i podlegać amortyzacji.
W konsekwencji należy pamiętać o tym, że amortyzacji podlegają jedynie prawa ochronne na znak towarowy, które zostały przez podatnika nabyte wtórnie, a nie samodzielnie przez niego stworzone.
Na gruncie art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. należy także pamiętać o tym, że amortyzować można tylko znak towarowy zarejestrowany. Art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. nie przewiduje bowiem prawa amortyzowania zgłoszonego do rejestracji znaku towarowego, ani amortyzacji oznaczenia towaru wykorzystywanego przez przedsiębiorcę, ale niezarejestrowanego. Nie można zatem amortyzować znaku towarowego niezarejestrowanego, w tym również zgłoszonego do rejestracji. Tak orzekł. m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt II FSK 627/09.
