Dotyczy to w szczególności kosztów udostępnienia menedżerom składników majątku oraz ponoszenie przez firmę jakichkolwiek innych kosztów związanych z wykonaniem kontraktu menedżerskiego. NSA uznał, że skoro przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń to koszty, jakie spółka ponosi w związku z eksploatacją środków majątkowych udostępnionych zleceniobiorcom stanowią dla nich przychody podlegające opodatkowaniu. Sąd nie podzielił stanowiska spółki, że udostępnienie przez nią składników majątkowych, w celu wykonania usługi na jej rzecz nie prowadziło w jakimkolwiek sensie do wzbogacenia menedżerów, a tym samym nie stanowiło dla nich przychodu. Rozstrzygnięcie NSA może pośrednio odnosić się również do powszechnie stosowanych umów o dzieło i umów zlecenia, gdzie zleceniobiorca zobowiązuję się do wykonania na rzecz zlecającego dzieła lub czynności, często korzystając ze składników majątku zleceniodawcy, a nawet do pracowników. Definicja przychodów uzyskiwanych przez osoby wykonujące działalność osobiście i pracowników jest bowiem wspólna. Są to otrzymane lub postawione do dyspozycji środki pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń. Sąd w przedmiotowym wyroku, dodajmy nie pierwszy raz (wyrok NSA z 27 listopada 2007 r. i WSA w Białymstoku z 22 grudnia 2010 r.) wydając orzeczenie utrzymał argumentację, że kryterium „postawienie do dyspozycji”, o którym mowa w spornie interpretowanym przepisie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest spełnione również w sytuacji zapewnienia osobom świadczącym usługi w zakresie zarządzania, środków technicznych niezbędnych do świadczenia tych usług, ponieważ odpowiada to pracy menedżera, wykonywanej na podstawie zawartej umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem. Spółka natomiast podnosiła, że ta wykładnia narusza sens frazy „otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika”, która oznacza tyle, co „dokonane na rzecz – powodujące korzyść podatnika”. W rozpatrywanej sprawie ww. współdziałanie nie prowadziło w jakimkolwiek sensie do wzbogacenia usługodawców.
Odrzucenie takiego rozumienia spornego przepisu prowadzi do sytuacji, w której osoby osiągające przychody wymienione w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskują dodatkowy przychód w sytuacji, gdy zleceniodawca udostępnia im narzędzia służące wykonaniu zlecenia. Wysokość takiego przychodu odpowiadać powinna wartości rynkowej, jaką zleceniobiorca musiałby zapłacić za nabycie takich narzędzi.
Obrazowym przykładem nietrafności takiego rozumowania jest zatrudnienie osoby odpowiedzialnej za utrzymywanie czystości w przedsiębiorstwie na podstawie umowy zlecenia. Zgodnie z interpretacją sądu, jeżeli osoba taka nie zapłaci zleceniodawcy, np. za sprzęt służący do odśnieżania śniegu (łopata lub mechaniczne urządzenie odśnieżające) to uzyska ona dodatkowy przychód w wysokości wartości rynkowej wynajmu takiego sprzętu.
Powracający problem z opodatkowaniem świadczeń, czy to na rzecz menedżerów, czy pracowników pokazuje jakie pole do nadinterpretacji zawiera w sobie aktualna definicja przychodu w ustawie. Przychodu nie może rodzić każde zdarzenie, a jedynie takie, które faktycznie generuje korzyść materialną po stronie odbiorcy.
Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan
