Zakup domku kempingowego nie może być zaliczony jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów. Jest to środek trwały, co oznacza, że wymagana jest amortyzacja (czyli stopniowe zaliczenie wydatku do kosztów, w określonym przepisami czasie). Przedsiębiorca może jednak mieć wpływ na okres, w jakim będzie dokonywał amortyzacji, ustalając indywidualne stawki. Wybierając metodę amortyzacji, konieczne jest jednak szersze spojrzenie i analiza zarówno spodziewanych przychodów, jak też i kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. Jednak metodę amortyzacji wybiera się oddzielnie dla każdego środka trwałego, a to oznacza, że w przypadku inwestycji w większą liczbę domków kempingowych można zdecydować się na różne metody amortyzacji, co może być rozwiązaniem bardziej elastycznym. Środek trwały, to zarówno budynki, jak i maszyny, urządzenia, środki transportu ale też meble czy sprzęt biurowy, na przykład komputer, kserokopiarka czy telefon. Decyduje przewidywany okres używania i przeznaczenie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli zakupione rzeczy firma zamierza używać dłużej niż rok, to będzie to środek trwały.
Wymagany związek z działalnością
Trzeba pamiętać, że możliwość amortyzacji dotyczy tylko takich zakupów, które są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W żadnym przypadku nie można rozpocząć amortyzacji kupionego na prywatne potrzeby domku, chyba że przedsiębiorca postanowi rozszerzyć profil swojej działalności i wykorzystać do celów biznesowych atrakcyjnie położoną działkę wraz z domkiem używanym wcześniej do celów prywatnych. By domek kempingowy mógł być środkiem trwałym, wprowadzonym do ewidencji, musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu oddania do użytkowania.
Punkt wyjścia to metoda liniowa
Podstawową metodą amortyzacji jest metoda liniowa. Jest ona dostępna dla wszystkich przedsiębiorców bez względu na ich status podatkowy. Dokonując amortyzacji liniowej rozkładamy ciężar zakupu domku kempingowego równomiernie na 10 lat, czyli stosujemy stawkę 10%. Jeżeli w danym roku przedsiębiorca ponosi znaczne koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, to może powstać strata podatkowa (czyli sytuacja, w której koszty są wyższe niż przychody). Co prawda można ją rozliczyć w ciągu 5 kolejnych lat, jednak ujemny wynik finansowy może osłabić zdolność kredytową przedsiębiorcy, który planuje dalsze inwestycje. Bank rozpatrując wniosek kredytowy bez wątpienia weźmie pod uwagę rentowność firmy. Nie oznacza to, że zawsze wynik finansowy musi być na plusie – gdy w związku ze znaczącymi inwestycjami firma w jednym roku poniosła stratę podatkową, ale w następnych latach, dzięki dobrym przychodom, strata ta się zmniejszy, to łatwiej będzie uzyskać kredyt, niż w sytuacji, gdy strata z roku na rok będzie się powiększała. Dlatego w takiej sytuacji warto zastanowić się nad wolniejszą amortyzacją liniową.
Do używanego domku można indywidualnie dobrać stawkę amortyzacji
Przedsiębiorca, który jest w innej sytuacji – jego działalność nie generuje znacznych kosztów, może skrócić czas amortyzacji domku kempingowego, zwiększając jednocześnie wartość odpisów dokonanych w jednym roku, czyli podnosząc roczne koszty uzyskania przychodu. Taka sytuacja jest możliwa, w przypadku domków używanych lub ulepszonych, które przedsiębiorca pierwszy raz wprowadza do ewidencji środków trwałych.
Domek kempingowy uznaje się za:
1) używany – jeżeli podatnik wykaże, że przed jego nabyciem był wykorzystywany co najmniej przez 60 miesięcy, lub
2) ulepszony – jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.
Jednak i w tym przypadku, chociaż przepisy pozwalają na ustalenie indywidualnej stawki amortyzacji, to wymagają jednocześnie by okres ten nie był krótszy niż 3 lata. Oznacza to, że maksymalnie można dokonywać odpisów ze stawką ok. 33-proc. (stosuje się ją do wartości początkowej, którą w przypadku zakupu jest cena nabycia). Tak szybkiej amortyzacji przy zastosowaniu stawek indywidualnych nie przeprowadzi już właściciel np. pensjonatu. Nawet gdy nabędzie budynek używany lub dokona w nim ulepszeń, ustalając indywidualne stawki na amortyzację będzie potrzebował co najmniej 10 lat.
Ceną nabycia jest kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności np. koszty transportu, ubezpieczenia w drodze, montażu, opłat skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszona o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
Katarzyna Rola-Stężycka, Tax Care
