Kluczowym dla zrozumienia różnego rozliczania wydatków na remont oraz ulepszenie jest prawidłowe odróżnienie wspomnianych pojęć. Różnice wynikają z innej przyczyny zaistnienia remontu i ulepszenia. Przedsiębiorca remont przeprowadza na skutek eksploatacji i upływu czasu, ulepszenie zaś, gdy chce powiększyć efektywność środka.
Wymiana okien w koszty podatkowe bezpośrednio
Remont to wymiana zużytych elementów środka trwałego, która przywraca utraconą wartość użytkową środka, inaczej jego pierwotny stan techniczny. Nie zwiększa równocześnie wartości początkowej przedmiotu. Remont następuje w trakcie eksploatacji, jak również z niej wynika. Remontem będzie przykładowo wymiana okien, rur, dachu w używanym na potrzeby działalności budynku, czy też wymiana chłodnicy w samochodzie. Takie wydatki powiększą koszty uzyskania przychodu od razu – za okres, w którym poniesienie ich miało miejsce.
Stopniowe zaliczanie – ulepszenia na ponad 3 500 zł
Inaczej w przypadku ulepszenia – zostało ono precyzyjnie określone w ustawach dotyczących podatku dochodowego. W myśl przepisów ulepszenie ma miejsce wtedy, gdy:
– przedsiębiorca zainwestował w dany środek kwotę przekraczającą w danym roku podatkowym 3 500 zł oraz
– wydatek ten przyczynił się do wzrostu wartości użytkowej środka w stosunku do wartości z dnia, w którym był przyjęty do użytkowania, tj. wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wartość użytkową mierzy się zdolnością wytwórczą i okresem używania ulepszonego składnika, jakością wytwarzanych przez niego produktów czy też kosztami jego eksploatacji.
W praktyce są to wszelkie zmodernizowania, zaadoptowania, rozbudowy, przebudowy i rekonstrukcje, dzięki którym środek trwały zwiększa swoją efektywność, a także za pomocą których przedsiębiorca niekiedy zmienia charakter i funkcję środka. Będzie to np. zamontowanie na oknach żaluzji antywłamaniowych, nadbudowa poddasza czy zamontowanie w samochodzie instalacji gazowej.
Wydatki poniesione na ulepszenie, jeśli spełnianą powyższe warunki, będą zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu nie bezpośrednio, a stopniowo, poprzez odpisy amortyzacyjne. Co ważne, moment, od którego jest możliwe powiększenie odpisów amortyzacyjnych, determinuje przyjęta przez przedsiębiorcę metoda amortyzacji.
Przykład
Przedsiębiorca posiada od 2011r. samochód ciężarowy o wartości początkowej 150 000 zł i od tego czasu dokonuje od niego odpisów amortyzacyjnych. W 2012r. w kwietniu, w obliczu stale rosnących cen paliwa, postanawia zamontować w nim instalację gazową, co związane jest z poniesieniem wydatków na montaż instalacji w wysokości 4 000 zł. Ponieważ wartość ulepszenia przekroczyła 3 500 zł, przedsiębiorca nie może zaliczyć jej w kwietniu do kosztów podatkowych. Zaliczać ją będzie stopniowo, poprzez dokonywanie począwszy od maja odpisów amortyzacyjnych od kwoty 154 000 zł.
Amortyzacja indywidualna – przywilej przed ewidencją
Jeśli przedsiębiorca ulepszył środek trwały jeszcze przed wprowadzeniem go do ewidencji, może wybrać zarezerwowaną m.in. właśnie dla składników ulepszonych, zasadę indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Przy niej okres amortyzacji jest krótszy od tego, wskazanego przez ustawodawcę w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Co za tym idzie rozliczenie wydatków może nastąpić szybciej.
Aby jednak z metody indywidualnej skorzystać, przedsiębiorca musi dokonać ulepszenia na co najmniej:
– 20% wartości początkowej środka, jeśli ulepszenie dotyczy środków trwałych z grupy 3-6 oraz 8 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz środków transportu, w tym samochodów osobowych,
– 30% wartości początkowej w przypadku budynków mieszkalnych i budowli.
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (t.j.- Dz. U. Z 03.04.2012, Poz. 361)
Katarzyna Miazek, Tax Care
Karolina Zawłocka, księgowa Tax Care
