Sprawa trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który po rozpoznaniu następującego zagadnienia prawnego przedstawionego przez skład orzekający Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego: "czy zapłata, o której mowa w art. 59 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2004 r., dokonana przez inny podmiot w imieniu podatnika, powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego tego podatnika?" – podjął następującą uchwałę – zapłata, o której mowaw art. 59 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2004 r., dokonana przez inny podmiot w imieniu podatnika nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania podatkowego tego podatnika.
Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 maja 2008 roku, sygn. akt I FPS 8/07
W swoim uzasadnieniu Naczelny Sąd Administracyjny dostrzegł, że zakres rozpoznania wyznaczony jest przez treść przepisów art. 59 § 1 pkt 1 oraz art. 60 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. Art. 59 § 1 Ordynacji podatkowej wymienia wszystkie przyczyny wygaśnięcia zobowiązań podatkowych. W pierwszej kolejności jako podstawowy i najczęściej występujący sposób wygasania zobowiązań podatkowych ustawa wymienia – zapłatę. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny – ustawodawca nie skonkretyzował w powołanym przepisie podmiotu, który może dokonać zapłaty podatku. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego pojawił się pogląd, zgodnie z którym zapłaty podatku może dokonać również osoba trzecia, jednakże tym razem Naczelny Sąd Administracyjny tego poglądu nie podzielił.
Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że zgodnie z art. 5 cytowanej Ordynacji podatkowej zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Z kolei podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Wobec powyżej wymienionych pojęci – zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego jasno wynika, że obowiązek zapłaty podatku wynika ze zobowiązania podatkowego, a zobowiązanym do jego zapłacenia jest podatnik. Dlatego też za słuszną uznał Naczelny Sąd Administracyjny tezę, iż tylko zapłata podatku przez podatnika prowadzi do realizacji zobowiązania podatkowego i tym samym do jego wygaśnięcia. Na poparcie tego poglądu przytoczył wypowiedzi doktryny, która w większości przyjmuje takie właśnie rozumienie przepisów.
