Faktoring jest rozwiązaniem kompleksowym i poza swoją funkcją finansową łączy się również z pakietem dodatkowych usług takich jak zarządzanie wierzytelnościami, monitorowanie i egzekwowanie płatności oraz przejęcie ryzyka niewypłacalności dłużnika.
Faktoring dzielimy na pełny i niepełnym. W przypadku faktoringu pełnego (bez regresu) zewnętrzna instytucja przejmuje również ryzyko niewypłacalności kontrahenta. Otrzymanie środków od faktora, zamyka sprawę danej faktury. Faktoring pełny jest najkorzystniejszą formą dla faktoranta, ponieważ ciężar odpowiedzialności za niewypłacalność dłużnika spoczywa na faktorze, natomiast przedsiębiorca od razu dysponuje środkami finansowymi po dokonaniu usługi. Faktoring niepełny (z regresem) występuje wówczas, gdy faktor kupuje wierzytelności faktoranta z możliwością regresu w stosunku do niego w razie niewypłacalności dłużnika. W razie niewypłacalności dłużnika faktorant jest zobowiązany do dokonania zapłaty faktorowi.
Usługa faktoringowa cieszy się w Polsce coraz lepszą renomą i rośnie grupa firm zainteresowanych jej zastosowaniem. Podmiotami biorącymi udział w faktoringu są:
Faktorant (klient) – przedsiębiorca trudniący się sprzedażą, dostawą towarów lub świadczeniem usług,.
Faktor – termin ten wywodzi się z języka łacińskiego (facere) i oznacza podmiot działający (czyniący) za pośrednika. Z praktyki światowej wynika, że faktorami z reguły są:
- instytucje bankowe,
- wyspecjalizowane spółki faktoringowe,
Dłużnik (nie jest stroną umowy) – to odbiorca towarów lub usług zobowiązany do zapłaty. Nabywcą towarów i usług w stosunku faktoringowym może być każdy, kto taki towar nabył lub na czyją rzecz wykonano usługę. Mogą być nimi w szczególności przedsiębiorstwa produkcyjne, handlowe czy usługowe, które tym razem były nabywcami określonych dóbr i usług. W stosunku faktoringowym oraz w stosunku między sprzedawcą (dostawcą) lub usługodawcą a nabywcami towarów lub usług, każda ze stron może być wierzycielem i dłużnikiem, ponieważ chodzi o zobowiązania wzajemne.
Rośnie również zaangażowanie banków w transakcje faktoringowe które jest w pełni zrozumiałe i uzasadnione, zważywszy, że czynności prawne i faktyczne, jakie wiążą się z istotą faktoringu z natury swej nadają się do włączenia ich do katalogu. Ich działalność przejawia się głównie w nabywaniu wierzytelności od sprzedawców (dostawców) czy usługodawców oraz udzielaniu kredytów. W ten sposób spółki faktoringowe stały się konkurentami banków i ich tradycyjnej działalności. Nie ma przeszkód prawnych ani faktycznych, aby działalność faktoringową mogła prowadzić osoba fizyczna, zajmując się nią w sposób profesjonalny.
Joanna Gosz-Biolik
Prawnik
