Ratyfikowanie przez Polskę „Protokołu z Kioto” zobowiązuje do uregulowania zasad obrotu jednostkami przyznanej emisji. Polska dysponuje znaczącą nadwyżką tych jednostek, dlatego też w projekcie ustawy określono mechanizm gospodarowania środkami finansowymi pochodzącymi z ich sprzedaży. Będą one wykorzystywane na wspieranie działań innowacyjnych służących ochronie powietrza i klimatu. Na podstawie przepisów zawartych w projekcie zostanie utworzony Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami (kobize). Przyjęto, że zadania tego ośrodka ma wypełniać Instytut Ochrony Środowiska w Warszawie. W skład tego ośrodka wejdzie Krajowy administrator systemu handlu uprawnieniami do emisji. Przyjęto, że ośrodek będzie prowadził krajową bazę danych na temat emisji gazów cieplarnianych i innych substancji oraz krajowy rejestr jednostek Kioto. Do jego zadań będzie należeć także m.in.: opracowywanie wskaźników emisji, przygotowywanie raportów i prognoz dotyczących wielkości emisji gazów i innych substancji, opiniowanie projektów wspólnych wdrożeń realizowanych w Polsce i poza jej terytorium. W ramach systemu zbierane będą także informacje o aktywnościach związanych z prowadzeniem działalności przemysłowej, transportowej, rolniczej, usługowej oraz odpowiadających im wielkościach emisji gazów cieplarnianych wynikających z tej działalności.
Nowe prawo przewiduje powstanie Krajowego systemu bilansowania i prognozowania emisji. Będzie to system zbierania, przetwarzania, raportowania i prognozowania informacji o emisjach i wielkościach gazów cieplarnianych lub innych substancji. System obejmie również m.in. obrót jednostkami Kioto. Podmioty, które korzystają ze środowiska będą przygotowywać i wprowadzać do bazy systemu raporty zawierające m.in. wielkość emisji, opis technologii produkcji i jej wielkość, zużycie i charakterystykę paliw oraz informacje o zmianach w funkcjonowaniu instalacji. Raporty powinny być dostarczone do 28 lutego każdego roku. Informacje zebrane w krajowej bazie będą podstawą do opracowania: krajowego raportu o wielkościach emisji gazów cieplarnianych oraz innych zestawień i dokumentów zgodnych z wymaganiami Konwencji Klimatycznej. W przypadku, gdy zostanie przekroczony krajowy pułap – to minister środowiska będzie miał obowiązek opracowania projektu krajowego programu redukcji emisji, natomiast rząd będzie musiał przyjąć sektorowe programy redukcji emisji. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu, podmioty wymienione w programach będą miały obowiązek ograniczenia emisji substancji szkodliwych.
Ponadto projekt określa również zasady obrotu i zarządzania jednostkami Kioto, w tym także zawierania umów, których przedmiotem jest obrót jednostkami przyznanej emisji. Jednostki Kioto mogą być wykorzystywane do wypełnienia zobowiązań redukcyjnych. Mogą być także przedmiotem obrotu na podstawie umów zawieranych w formie umów międzynarodowych, jak i umów cywilno-prawnych. Zawarcie takiej umowy: kupna lub sprzedaży przez ministra środowiska musi być poprzedzone uzyskaniem zgody Rady Ministrów. Kopie umowy cywilno-prawnej powinny zostać przekazane Radzie Ministrów w terminie 14 dni od zawarcia transakcji.
Określono podstawy funkcjonowania Krajowego systemu zielonych inwestycji. System będzie gwarantował transfer jednostek między państwami posiadającymi określone cele redukcyjne. Jego celem jest wzmocnienie proekologicznego efektu wynikającego ze zbywania nadwyżek przyznanej emisji. Pozyskane w ten sposób środki będą wykorzystane na redukcję emisji dwutlenku węgla i innych gazów cieplarnianych. Projekt ustawy przewiduje, że środki finansowe pochodzące ze sprzedaży jednostek przyznanej emisji będą gromadzone na wyodrębnionym rachunku klimatycznym w Narodowym Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Systemem zielonych inwestycji będzie zarządzał Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Głównym jego zadaniem będzie organizacja naboru wniosków o udzielenie wsparcia finansowego, ich ocena, nadzorowanie wdrażania i realizacji oraz kontrolowanie końcowych efektów ekologicznych wdrożonych projektów. Zostanie przygotowany regulamin naboru wniosków, który ma być podany do publicznej wiadomości na stronach internetowych. Podstawą otrzymania dofinansowania będzie umowa cywilno-prawna zawierana z beneficjentem i bankiem udzielającym kredytu na wykonanie projektu. Nowe przepisy określają również możliwości realizacji projektu wspólnych wdrożeń na terytorium Polski, zarówno w ramach procedury krajowej, jak i międzynarodowej. Realizacja projektów wspólnych wdrożeń w Polsce wymaga uzyskania listu popierającego, a następnie zatwierdzającego. Oba rodzaje listów będzie wydawał, w formie decyzji administracyjnej, minister środowiska. W projekcie ustawy określono warunki, jakie należy spełnić przy wyborze drogi realizacji wspólnych wdrożeń oraz sprecyzowano kryteria dotyczące listów popierających i zatwierdzających.
