Podatnicy, będący właścicielami pojazdów zakwalifikowanych w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, podlegają opodatkowaniu lokalnym podatkiem od środków transportowych. Ustalenie wysokości daniny należnej fiskusowi zależy w dużym stopniu od zarządzeń jednostki samorządu terytorialnego, jakim jest gmina. W jaki sposób podatnik powinien rozliczyć się z tytułu posiadanego przez niego środka transportowego?
Nie od każdego samochodu podatek
Podatnik powinien pamiętać o szczegółowych wytycznych, pozwalających na zakwalifikowanie danego pojazdu do środków transportowych, podlegających opodatkowaniu. Przede wszystkim należą do nich samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony, ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów powyżej 3,5 tony, a także przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym mają dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton wzwyż. Wyjątkiem od tej zasady są pojazdy związane wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego, jak również autobusy, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych.
Kto zobowiązany jest do płacenia podatku od środków transportowych?
Obowiązek podatkowy z tytułu podatku od środków transportowych ciąży na osobach fizycznych, jak również osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych określonych w ustawie. Ponadto, warto zaznaczyć, że jako właścicieli traktuje się również jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, na które środek transportowy jest zarejestrowany, a także posiadaczy środków transportowych, które zostały zarejestrowane w Polsce jako powierzone podmiotowi polskiemu przez zagraniczną osobę fizyczną lub prawną.
W przypadku, gdy dany pojazd stanowi współwłasność, obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach. W przypadku zmiany właściciela zarejestrowanego środka transportowego obowiązek podatkowy ciąży na uprzednim właścicielu do końca miesiąca, w którym nastąpiło przeniesienie własności.
Obowiązek podatkowy
W myśl zapisu ustawy o podatkach lokalnych obowiązek podatkowy z tytułu posiadania środków transportowych powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto w przypadku nabycia pojazdu już zarejestrowanego od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został nabyty. Warto zauważyć, że regulacjom tym podlegają środki transportowe dopuszczone ponownie do ruchu po upływie okresu, na jaki została wydana decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu.
Omawiany obowiązek podatkowy wygasa z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został wyrejestrowany lub wydana została decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, lub z końcem miesiąca, w którym upłynął czas, na który pojazd powierzono.
Podatek od środków transportowych to podatek lokalny
Warto pamiętać o tym, że podatek od środków transportowych, to specyficzne zobowiązanie podatkowe o charakterze lokalnym, stanowiące dochód gminy. To rada gminy co roku ustala jego stawki, z tym że ich wysokość nie może przekroczyć tych określonych w ustawie (są to stawki maksymalne). Oznacza to, że wysokość stawek może różnić się w poszczególnych jednostkach administracyjnych. Ponadto bardzo często jest ona uzależniona od rocznika produkcji, liczby miejsc do siedzenia oraz wpływu na środowisko naturalne środka transportowego, podlegającego opodatkowaniu.
Terminy płatności
Podatek od środków transportowych podatnik zobowiązany jest uiścić w dwóch ratach – do 15 lutego i do 15 września każdego roku. Ponadto, do 15 lutego podatnicy zobowiązani są do złożenia właściwemu organowi podatkowemu deklaracji, dotyczącej kwoty podatku od środków transportowych na dany rok podatkowy. Inaczej sytuacja wygląda gdy obowiązek podatkowy powstał w trakcie roku. Gdy pojazd został zarejestrowany w lutym obowiązek podatkowy powstaje 1 marca. Wtedy podatek trzeba zapłacić w ciągu 14 dni (I rata) i do 15 września (II rata). Takie terminy obowiązują bowiem gdy obowiązek podatkowy powstał po 1 lutym a przed 1 września danego roku. Jeżeli natomiast obowiązek podatkowy powstał od dnia 1 września podatek jest płatny jednorazowo w terminie 14 dni. W kolejnych latach trzeba pilnować podstawowych terminów – do 15 lutego i do 15 września.
Uwaga! Jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek.
Po tym terminie w razie wystąpienia jakichkolwiek okoliczności mających wpływ na powstanie lub wygaśnięcie obowiązku podatkowego, lub zmianę miejsca zamieszkania, lub siedziby należy w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń, uaktualnić informacje zawarte w deklaracji podatkowej. Rada gminy może ponadto wprowadzić ułatwienia w zakresie składania deklaracji na podatek od środków transportowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jednakże musi to nastąpić w drodze uchwały.
Elżbieta Węcławik, Tax Care
Małgorzata Jawińska, księgowa Tax Care
