W uzasadnieniu zażalenia strona wskazała, że przy ustalaniu wartości przedmiotu zaskarżenia, a tym samym, przy określeniu wysokości wpisu od skargi za październik 2004 r. nie należy brać pod uwagę kwoty podatku naliczonego wynikającego z przeniesienia z poprzedniego okresu rozliczeniowego albowiem w toku postępowania kontrolnego uznano, iż istnieje zobowiązanie podatkowe, a nie kwota do przeniesienia na październik 2004. W sprawie wymiaru podatkowego za sierpień 2004 r. prowadzone jest odrębne postępowanie wyjaśniające wznowione na wniosek skarżącej. Wskazano następnie, że skarżąca dochodzi uznania kwoty 445,00 zł, która to stanowi 88% z kwoty 506,00 zł – podatek naliczony z jednej faktury zakupowej, która to została zakwestionowana przez organy podatkowe, w wyniku czego organy stwierdziły nadpłatę w podatku od towarów i usług za październik 2004 w kwocie 525,00 zł. Skarżąca dochodzi uznania dodatkowo kwoty 445,00 zł, tj. ogólnej kwoty podatku od towarów i usług za październik 2004 r. w wysokości 970,00 zł do przeniesienia na następny okres rozrachunkowy, która jest znamienna dla następnych wydanych decyzji przez organy podatkowe a nie przeszłych prawomocnie zakończonych.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż
Różnica podatku (między podatkiem naliczonym a należnym), o którą podatnik obniża kwotę podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe (art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm.) nie stanowi – inaczej niż zwrot różnicy na rachunek bankowy podatnika – o jakiejkolwiek powinności do wypłaty.
Postanowienie NSA z dnia 21 maja 2009 roku, sygn. akt I FZ 44/09
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, jednakże z przyczyn innych niż w nim wskazane. W złożonym zażaleniu strona zakwestionowała prawidłowość ustalenia wpisu sądowego od wniesionej przez nią skargi. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii związanej z ustaleniem prawidłowego wpisu w tej sprawie ma interpretacja pojęcia "wartość przedmiotu zaskarżenia", gdyż właśnie ta wartość determinuje charakter oraz wysokość należnego wpisu. Zgodnie z art. 231 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który jest jednym z przepisów regulujących kwestię wpisów, "wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne. W innych sprawach pobiera się wpis stały". Dwudzielny podział obu kategorii spraw, nie jest jednak podziałem prostym, gdyż użyte w przepisie sformułowanie "…w sprawach, których – przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne…" jest wyrażeniem nieostrym i stanowi daleko idące uproszczenie. Należy także uwypuklić, że ustawodawca w art. 215 p.p.s.a. nakazuje stronie w każdym piśmie wszczynającym postępowanie podać "wartość przedmiotu zaskarżenia". Z kolei w art. 216 p.p.s.a. ustawodawca podaje, że jeżeli "przedmiotem zaskarżenia" jest należność pieniężna, stanowi ona "wartość przedmiotu zaskarżenia". Takie sformułowanie przepisu rodzi pewne komplikacje, gdyż przedmiotem zaskarżenie nie mogą być należności pieniężne. Przedmiotem zaskarżenia są wyłącznie akty i czynności, o których mowa w art. 3 § 2 i 3 p.p.s.a.. Dlatego też, "przedmiot zaskarżenia" należy rozumieć szerzej, jako przedmiot postępowania objęty zaskarżonym aktem bądź czynnością, o którym mowa w art. 3 § 2 i 3 p.p.s.a. Prawodawca o wiele zręczniej wypowiedział się w tej kwestii w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r., w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 221, poz. 2193), gdzie w § 1 wskazał, że "wpis stosunkowy zależy od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem".
Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że istotne jest ustalenie czego dotyczyła zaskarżona przez stronę decyzja. Sąd I instancji błędnie przyjął, że zaskarżona decyzja dotyczyła nadpłaty w podatku od towarów i usług za październik 2004 r. Z akt sprawy wynika bowiem, że strona skarżąca wniosła skargę od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Z. utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług za październik 2004 r. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w kwocie 525 zł. Nadwyżka ta nie może jednak zostać uznana za należność pieniężną. Należność pieniężna to kwota, którą należy komuś wypłacić. Różnica podatku, o którą podatnik obniża kwotę podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe nie stanowi – inaczej niż zwrot różnicy na rachunek bankowy podatnika – o jakiejkolwiek powinności do wypłaty. Stanowi jedynie element kalkulacyjny wpływający na rozliczenie podatku w następnym okresie rozliczeniowym mogący mieć wpływ na należność pieniężną w postaci zobowiązania podatkowego lub kwoty zwrotu różnicy na rachunek bankowy podatnika. W tym kontekście, należy uznać, że w rozpatrywanej sprawie nie występuje należność pieniężna; nie jest ona przedmiotem zaskarżenia, o którym mowa w art. 215 i 216 p.p.s.a. Tym samym, zgodnie z treścią art. 231 p.p.s.a., wpisem właściwym w sprawie winien być wpis stały, określony w § 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2003 r.
