Osoby, które w wyniku rocznego rozliczenia podatku spodziewają się nadpłaty od fiskusa, powinny ją otrzymać najpóźniej za dwa i pół miesiąca – dokładnie do 30 lipca. Urzędy skarbowe muszą bowiem przekazać nadpłacony podatek w ciągu 3 miesięcy od dnia, w którym zostało złożone roczne zeznanie podatkowe. Należy jednak mieć na uwadze, że w przypadku zeznań rocznych przesyłanych pocztą urzędy skarbowe mogą naliczać 3-miesięczny termin zwrotu nadpłaty nie od dnia, w którym formularz PIT został nadany na poczcie, ale od momentu jego wpływu do urzędu skarbowego (zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie (sygn. akt I SA/Kr 1753/10, wyrok z dn. 19.01.2011 r.). Jeśli zatem nadaliśmy przesyłkę z rocznym zeznaniem podatkowym 30 kwietnia, ale dotarło ono do urzędu skarbowego na przykład 12 maja, nadpłata może do nas trafić do 12 sierpnia.
Jeśli urząd skarbowy opóźni się z przekazaniem nadpłaty, a opóźnienie to nie wynika z winy podatnika, za zwłokę w wypłacie tych pieniędzy przysługują mu odsetki (w wysokości jak od zaległości podatkowych, czyli aktualnie 10% w skali roku).
30 lipca nie będzie dla fiskusa ostateczną datą zwrotu nadpłaty także wtedy, gdy po 30 kwietnia złożyliśmy korektę rocznego zeznania lub jeśli urząd skarbowy znajdzie błędy w zeznaniu i każe je skorygować – trzymiesięczny termin zwrotu podatku będzie bowiem liczony od dnia złożenia stosownej korekty (czyli na przykład w przypadku złożenia korekty w połowie maja termin zwrotu nadpłaty minie w połowie sierpnia).
Gdy kwota nadpłaty nie przekracza 1 tys. zł, urząd skarbowy ma prawo sam skorygować zeznanie, ale przesyła podatnikowi kopię korekty. Jeśli ten w ciągu 14 dni nie zgłosi sprzeciwu, nadpłata jest zwracana w ciągu trzech miesięcy od dnia upływu terminu do wniesienia sprzeciwu.
Urząd skarbowy może zwrócić nadpłatę przelewem na konto lub przekazem pocztowym, można ją także odebrać osobiście.
Zwrot nadpłaty na konto
To najprostszy sposób na otrzymanie zwrotu podatku z urzędu skarbowego, do tego nie wiążący się z żadnymi kosztami. Jeśli podawaliśmy kiedyś fiskusowi numer konta na specjalnym formularzu (obecnie na formularzu ZAP-3 w przypadku osób fizycznych lub wniosku CEIDG-1 w przypadku prowadzących działalność gospodarczą), pieniądze wpłyną automatycznie właśnie na ten rachunek – chyba że w międzyczasie poinformowaliśmy fiskusa o rezygnacji z takiego rozwiązania (także na formularzu ZAP-3 lub wniosku CEIDG-1).
Formularz aktualizacyjny ZAP-3 przeznaczony jest dla osób spełniających łącznie poniższe kryteria:
- są objęte rejestrem PESEL
- nie prowadzą działalności gospodarczej
- nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług
- nie są płatnikiem podatków
- nie są płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne
Wniosek CEIDG-1 przeznaczony jest dla osób fizycznych wykonujących działalność gospodarczą
W celu aktualizacji danych można go złożyć w formie papierowej i złożyć w dowolnym urzędzie gminy lub wypełnić wniosek w wersji elektronicznej na stronie internetowej www.ceidg.gov.pl
Jeśli urząd skarbowy nie zna naszego numeru konta, a nie otrzymaliśmy jeszcze nadpłaty, można jeszcze poinformować fiskusa o numerze rachunku bankowego – także za pomocą ZAP-3 lub CEIDG-1. W takiej sytuacji powinniśmy się jednak wcześniej upewnić w urzędzie skarbowym, czy proces zwrotu nadpłaty nie jest już w toku.
Zwrot nadpłaty przelewem pocztowym
Fiskus wyśle nadpłatę pocztą, jeśli nie zna naszego numeru konta. To nie tylko mniej wygodna forma zwrotu (awizo w skrzynce to konieczność osobistego stawienia się na poczcie), ale także wiążąca się z kosztami. Zwrot nadpłaty przekazem pocztowym wiąże się bowiem z opłatą 1% i 5,20 zł , o którą zostanie pomniejszony zwracany podatek. Jeśli zatem spodziewamy się sporego zwrotu, rzędu kilku tysięcy złotych (np. z tytułu ulgi na dzieci), musimy liczyć się z tym, że nadpłata będzie niższa aż o kilkadziesiąt złotych.
Osobisty odbiór nadpłaty
Nadpłatę można odebrać także w gotówce, wymaga to jednak osobistego stawiennictwa w urzędzie skarbowym, do tego w dniu wyznaczonym przez urząd skarbowy. Trzeba było także poinformować o tym fiskusa, na przykład w zeznaniu rocznym w części „Informacje uzupełniające”. Można to zrobić także później, za pomocą korekty zeznania, ale i w tym przypadku należy wcześniej skontaktować się z urzędem skarbowym i sprawdzić, czy nadpłata nie jest już realizowana.
Agata Szymborska-Sutton, Tax Care
