Rozporządzenie adresowane jest do podmiotów udzielających pomoc regionalną, a także do przedsiębiorców ubiegających się o taką pomoc. Podmiotami udzielającymi pomocy zgodnie z rozporządzeniem mogą być wszystkie podmioty, które udzielają ulg w spłacie zobowiązań podatkowych na podstawie ustawy – Ordynacja podatkowa, w tym naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz, starosta albo marszałek województwa – jako organ pierwszej instancji, dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej – jako organ odwoławczy odpowiednio od decyzji naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego, organ pierwszej instancji, na podstawie odrębnych przepisów oraz organ odwoławczy od decyzji wydanej przez ten organ w pierwszej instancji.
Celem niniejszego rozporządzenia jest określenie szczegółowych warunków udzielania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych stanowiących pomoc regionalną na podstawie ustawy – Ordynacja podatkowa. Wejście w życie niniejszego rozporządzenia umożliwi udzielanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych stanowiących regionalną pomoc publiczną. Ponadto projekt rozporządzenia w części dotyczącej nowo powstałych małych przedsiębiorstw wskazuje, iż podmiot udzielający pomocy może udzielić ulg w spłacie zobowiązań podatkowych stanowiących pomoc regionalną po indywidualnej jej notyfikacji Komisji Europejskiej. Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, stanowiące pomoc regionalną, mogą być udzielane w ramach niniejszego rozporządzenia po spełnieniu przez przedsiębiorcę warunków określonych w tym rozporządzeniu.
W projekcie rozporządzenia zawarto definicje: małego i średniego przedsiębiorcy, nowej inwestycji, tworzenia nowych miejsc pracy, dużego projektu inwestycyjnego oraz nowo powstałego małego przedsiębiorstwa. Ponadto wskazano warunki, jakie powinien spełniać przedsiębiorca inny niż mały przedsiębiorca ubiegający się o udzielenie pomocy na podstawie rozporządzenia, w przypadku, gdy znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej lub w okresie restrukturyzacji wspartej pomocą publiczną. Wskazano również, iż w przypadku pomocy w ramach niniejszego rozporządzenia można udzielić pomocy na nowe inwestycje, która może odnosić się do dwóch rodzajów kosztów: kosztów inwestycji i kosztów wynagrodzenia ora dla nowo powstałych małych przedsiębiorstw. Ponadto w art. 5 zawarto zwolnienie z notyfikacji dla pomocy na nowe inwestycje udzielane zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu nr 1628/2006 oraz zobligowano do notyfikacji Komisji Europejskiej pomoc udzielaną dla dużych inwestycji, których wartość przekracza 100 mln euro oraz pomoc udzielaną dla nowo powstałych małych przedsiębiorstw. Art. 6 projektu określa rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą obliczaną na podstawie kosztów inwestycji. Zgodnie z tym przepisem do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą obliczana na podstawie kosztów inwestycji, zalicza się: cenę nabycia gruntów lub prawa ich wieczystego użytkowania, cenę nabycia albo koszt wytworzenia rzeczowych aktywów trwałych. Przepis ten zawiera również warunki dotyczące wartości niematerialnych i prawnych kwalifikujące do przyznania pomocy. Natomiast do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą obliczaną na podstawie kosztów wynagrodzenia zalicza się dwuletnie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników obejmujące wynagrodzenie przed opodatkowaniem podatkiem dochodowym oraz opłacone od tego wynagrodzenia obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
Należy spełnić 4 warunki, aby móc ubiegać się o pomoc na nowe inwestycje. Pierwszym z nich jest złożenie przez przedsiębiorcę wniosku o udzielenie ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych przed rozpoczęciem prac nad nową inwestycją. Drugim z nich jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do pokrycia, co najmniej 25 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą poniesionych ze środków własnych, przy czym przez środki własne należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w związku z udzieloną pomocą publiczną, w szczególności w formie: kredytów preferencyjnych, dopłat do oprocentowania kredytów, gwarancji i poręczeń na warunkach korzystniejszych od oferowanych na rynku. Trzeci warunek polega na utrzymaniu inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy przez okres, co najmniej 3 lat przez małego i średniego przedsiębiorcę lub przez okres co najmniej 5 lat przez pozostałych przedsiębiorców od dnia zakończenia inwestycji – w przypadku pomocy obliczanej na podstawie kosztów inwestycji, z zastrzeżeniem, że nie uniemożliwia wymiany maszyn lub urządzeń, które z uwagi na szybki postęp technologiczny stały się przestarzałe w tym okresie, o ile działalność gospodarcza zostanie utrzymana w regionie, w którym udzielono pomocy, przez minimalny wymagany okres. Ostatnim warunkiem jest utworzenie nowych miejsc pracy w okresie 3 lat od dnia zakończenia inwestycji i utrzymanie nowo utworzonych miejsc pracy przez okres, co najmniej 3 lat przez małego i średniego przedsiębiorcę oraz przez okres, co najmniej 5 lat przez pozostałych przedsiębiorców, licząc od dnia ich utworzenia – w przypadku pomocy obliczanej na podstawie kosztów wynagrodzenia.
Art. 10 projektu rozporządzenia określa maksymalne dopuszczalne wielkości pomocy na nowe inwestycje oraz możliwość jej podwyższenia dla różnych grup przedsiębiorców, przedsiębiorców także dopuszczalną intensywność pomocy w zakresie przetwórstwa produktów rolnych i obrotu tymi produktami. Maksymalna wielkość pomocy na nowe inwestycje liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, wynosi:
– 30 % – dla inwestycji realizowanych na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego;
– 40 % – dla inwestycji realizowanych na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;
– 50 % – dla inwestycji realizowanych na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego.
