Certyfikat ISO stanowi rozpoznawany i akceptowany na całym świecie dowód osiągniętej sprawności w zarządzaniu przedsiębiorstwem, zawiera także wskazówki dotyczące doskonalenia jakości wyrobów i usług. Potwierdza on wdrożenie zadowalającego systemu zarządzania, przykładowo zarządzania jakością (ISO serii 9000) czy zarządzania środowiskowego (np. ISO 14000). Co ważne, certyfikat używany jest przez przedsiębiorcę przez kilka lat, a jego wartość sięga nawet kilka tysięcy złotych. Pytanie o prawidłowe rozliczenie takiego wydatku nie jest bezzasadne. Pomocnym w prawidłowym sklasyfikowaniu wydatku na nabycie certyfikatu ISO jest zdefiniowanie go w ujęciu prawa podatkowego.
ISO nie jest tożsame z know-how
Jak stwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 19 marca 2013 r. o sygn. ITPB1/415-1342/12/IG, certyfikaty typu ISO nie spełniają definicji wartości materialnych i prawnych, a co za tym idzie rozliczenie poniesionego z ich tytułu wydatku nie może odbywać się w formie comiesięcznych odpisów amortyzacyjnych. Mimo, iż standardy ISO częściowo spełnią warunki kwalifikujące je do wartości niematerialnych i prawnych, tj. okres wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z wykonywana działalnością jest dłuższy niż 1 rok, nie zostały one wyszczególnione w treści przepisów podatkowych. Za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne przepisy ustawy o PIT podają bowiem jedynie:
- prawa do lokali (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej) ,
- autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
- licencje,
- prawa określone w ustawie o prawie własności przemysłowej,
- know-how (wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej),
Błędne jest także traktowanie standardów ISO jako know-how, oznaczającego zdolność, pewien zakres wiedzy i doświadczeń lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności. O ile know-how jest zbywalne i może być udostępniane na podstawie umów upoważniających do korzystania oraz umów przenoszących je, przedsiębiorca nie będzie mógł sprzedać ani udostępnić certyfikatu ISO.
W koszty po wykazaniu dowodów
Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia lub zachowania przychodu albo zabezpieczenia źródła przychodu. Jak zaznacza organ dalej we wspomnianej wyżej interpretacji certyfikat ISO jest jedynym w swoim rodzaju zaświadczeniem, że konkretna firma spełnia wymagane międzynarodowe normy zarządzania. Może on także pozwalać na umocnienie pozycji firmy wśród konkurencji pozbawionej takiegoż certyfikatu. A zatem, ma on na celu, poprzez podniesienie jakości oferowanych usług, zwiększenie przychodów firmy.
Równie ważne, jak wykazanie ścisłego związku między ponoszonym kosztem o osiągniętym przychodem, jest należyte udokumentowania wydatku stanowiącego koszt. Może to być m.in. faktura za usługi konsultingowe związane z ustanowieniem certyfikatu czy faktura za przygotowanie dokumentacji i wdrożenie systemu zarządzania jakością ISO.
Katarzyna Miazek, Tax Care
Katarzyna Więsik, księgowa Tax Care
