11 czerwca 2007 roku podatnik zwrócił się z wnioskiem do Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź – Widzew o dokonanie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego – na podstawie art. 14 a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Ze złożonego przez podatnika wniosku wynika, że nabycie spadku po spadkodawcy zamieszkałym w Stanach Zjednoczonych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) – w sytuacji gdy nabycie to było poddane opodatkowaniu w kraju zamieszkania spadkodawcy.
W odpowiedzi na wniosek, Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź – Widzew w swoim postanowieniu z dnia 3 września 2007 roku uznał ww. stanowisko za nieprawidłowe. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łodzi stwierdził, iż nabycie spadku po spadkodawcy zamieszkałym w Stanach Zjednoczonych podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Następnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi przeanalizował obowiązujące w przedmiotowej sprawie przepisy prawa podatkowego. Dyrektor stwierdził, iż pomiędzy rządami Polski i Stanów Zjednoczonych zawarta w dniu 8 października 1974 roku (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178) – o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu – wymienia podatki jakich ta umowa dotyczy w Polsce. Zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt a są to: podatek dochodowy, od wynagrodzeń i podatek wyrównawczy. Umowa ta nie wymienia natomiast podatku od nabycia spadku. Generalnie wymienione zostały podatki od dochodu, w wyniku czego nie jest możliwe uznanie, że wyżej wymieniona ustawa ma zastosowanie do opodatkowania nabycia majątku tytułem dziedziczenia. Nabycia własności rzeczy znajdujących się poza granicą Polski oraz praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi od spadków i darowizn, pod warunkiem, że w chwili otwarcia spadku nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polski.
Biorąc pod uwagę powyższą analizę – Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznaje stanowisko zawarte w powyższym postanowieniu za prawidłowe i postanawia jak w sentencji decyzji.
