Spis treści
Wymóg oznakowania produktów spożywczych
Środki spożywcze muszą być oznakowane w sposób zrozumiały dla konsumenta, napisy muszą być wyraźne, czytelne i nieusuwalne, umieszczone w widocznym miejscu, a także nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte lub przesłonięte innymi nadrukami lub obrazkami.
Znaczenie pojęcia minimalnej trwałości
Mianem daty minimalnej trwałości określa się datę, do której prawidłowo przechowywany środek spożywczy zachowuje swoje właściwości; data powinna być poprzedzona określeniem "najlepiej spożyć przed" albo określeniem "najlepiej spożyć przed końcem".
Oznaczenie daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia obowiązkiem wynikającym z przepisów powszechnie obowiązującego prawa
Opakowany środek spożywczy obowiązkowo musi posiadać oznakowanie w ramach którego podaje się informację o dacie minimalnej trwałości albo terminie przydatności do spożycia. Co ważne, środki spożywcze oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia mogą znajdować się w obrocie do tej daty lub terminu.
„Należy spożyć do/ przed …”, „najlepiej spożyć przed końcem…”
Na zakupionych towarach możemy znaleźć dwojakie oznaczenie trwałości produktu. Producenci posługują się sformułowaniem „należy spożyć do/przed…” albo „najlepiej spożyć przed końcem…”. Powyższy dualizm wiąże się z różnicą znaczeń obu terminów.
„Należy spożyć do/przed …” oznacza termin, w którym dany produkt należy spożyć. Po upływie wskazanego terminu dany środek spożywczy nie nadaje się do spożycia. W taki sposób oznacza się na przykład jogurty.
„Najlepiej spożyć przed końcem..” oznacza, że do wskazanej daty produkt zachowuje swoje właściwości. Nie oznacza to jednak, że po upływie wskazanego terminu dany produkt będzie zepsuty. W taki sposób oznacza się takie produkty, jak na przykład makaron.
Gdzie nie znajdziemy daty ważności?
Datą ważności nie oznacza się następujących produktów spożywczych:
- świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
- owoców,
- warzyw, w tym ziemniaków
- z wyjątkiem kiełkujących nasion i kiełków roślinnych;
- wyrobów winiarskich;
- napojów o zawartości alkoholu od 10% objętościowo;
- cukru, z wyjątkiem lukru;
- octu;
- soli, z wyjątkiem soli jodowanej;
- gumy do żucia;
- wyrobów cukierniczych, zawierających wyłącznie albo prawie wyłącznie cukier oraz aromaty i barwniki;
- produktów piekarskich i ciastkarskich, które są przeznaczone do spożycia w ciągu 24 godzin od wytworzenia;
- przeznaczonych dla zakładów żywienia zbiorowego napojów bezalkoholowych, soków owocowych, nektarów i napojów alkoholowych, jeżeli ich zawartość w pojedynczym opakowaniu wynosi więcej niż 5 litrów;
- pojedynczych porcji lodów.
Podstawa prawna:
Art. 3, art. 48 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U.2010.136.914)
§ 2 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz.U.2014.774).
