Jak wygląda to obecnie?
Należy pamiętać, że zgodnie z obowiązującym stanem prawnym ciążę można usunąć tylko przypadku, gdy:
– ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
– badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu,
– zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego.
Zagrożenie życia lub zdrowia
Usunięcie ciąży jest możliwe w przypadku, gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej. Nie istnieje lista zagrożeń, na podstawie których można przyznać kobiecie prawo do aborcji. Mogą to być zarówno zagrożenia związane ze zdrowiem fizycznym, jak i psychicznym ciężarnej. Musi ona jedynie przedstawić pisemne zaświadczenie od lekarza, że ciąża może pogorszyć jej stan zdrowia lub nawet doprowadzić do śmierci. Należy pamiętać, że lekarz wystawiający zaświadczenie powinien być specjalistą w zakresie medycyny właściwej ze względu na rodzaj choroby ciężarnej kobiety. Nie dotyczy to oczywiście sytuacji, gdy ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety . W tym przypadku nie ma ograniczeń co do wieku ciąży i terminu, kiedy można tego dokonać.
Wady rozwojowe lub genetyczne
Aborcja jest możliwa także w sytuacji, gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu. Należy pamiętać, że usunięcia ciąży w takim przypadku można dokonać jedynie do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety, czyli do 21-go tygodnia ciąży. Wyjątkiem będzie sytuacja, gdy wada jest na tyle poważna, że nigdy nie pozwoli płodowi na osiągniecie samodzielnego życia poza organizmem matki, np. bezmózgowie. Wady rozwojowe lub genetyczne płodu, które są nieodwracalne i których nie da się ich wyleczyć, musi stwierdzić inny lekarz niż ten który dokonuje aborcji. Zasada ta nie obejmuje sytuacji wyjątkowej, gdy ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety.
Czyn zabroniony
Przerwanie ciąży jest dopuszczalne także wtedy, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego. W grę wchodzi tutaj najczęściej gwałt, także tzw. gwałt małżeński, choć czynem zabronionym może być też czynność seksualna z osobą bezradną, niepoczytalną, poniżej 15 roku życia, nadużycie stosunku zależności, kazirodztwo czy zmuszanie do prostytucji. Należy pamiętać, że w takiej sytuacji zabieg można przeprowadzić do 12-go tygodnia trwania ciąży. W tym przypadku niezbędne jest, wydane przez prokuratora, zaświadczenie, zawierające informację o podejrzeniu, iż ciąża jest wynikiem czynu zabronionego. Nie trzeba ustalać faktów czy zbierać dowodów ponad wszelką wątpliwość, gdyż chodzi o dowody uzasadniające samo podejrzenie. W przypadku odmowy wydania zaświadczenia powinno być ono wydane na piśmie z uzasadnieniem.
Konieczna jest zgoda kobiety na aborcję
Do przerwania ciąży wymagana jest pisemna zgoda kobiety. Natomiast w przypadku małoletniej lub kobiety ubezwłasnowolnionej całkowicie, wymagana jest pisemna zgoda jej przedstawiciela ustawowego. W przypadku kobiety ubezwłasnowolnionej całkowicie wymaga jest także pisemna zgoda tej osoby chyba, że na wyrażenie zgody nie pozwala stan jej zdrowia psychicznego. Jeżeli przedstawiciel ustawowy nie wyraża zgody na aborcję, wówczas wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego. Taka zgoda sądu opiekuńczego jest niezbędna także wtedy, gdy małoletnia ma poniżej 13 lat, małoletnia ma jednak prawo do wyrażenia własnej opinii.
Odpowiedzialność karna
Bezprawne przerywanie ciąży pociąga za sobą odpowiedzialność karną. Zgodnie z art. 152 Ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks karny (Dz. U. z 1997r., Nr 88, poz. 553 ze zm.), kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę z naruszeniem przepisów ustawy, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Taką samą odpowiedzialność może ponieść także osoba, która udziela kobiecie pomocy w przerwaniu ciąży lub ją do tego nakłania. Jeżeli aborcja dokonana jest w sytuacji, gdy dziecko poczęte osiągnęło zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej, zagrożenie karą wynosi od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Na podstawie art. 153 kodeksu karnego, karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat podlega także osoba doprowadzająca ciężarną do przerwania ciąży za pomocą przemocy, groźby bezprawnej, podstępu lub innych środków. Jeżeli dziecko osiągnęło zdolność do samodzielnego życia poza organizmem matki kara może wynieść od roku do 10 lat pozbawienia wolności.
