Rezultatem kontroli przeprowadzonych w 2006 r. przez Państwową Inspekcję Pracy, okazało się, że 65 % pracodawców nie dopełniło obowiązku przeprowadzenia w ramach kontroli stanu zdrowia monitoringu biologicznego, obejmującego pomiar stężenia ołowiu we krwi pracownika. Poszczególni pracodawcy nie wiedzieli, którzy pracownicy powinni być objęci monitoringiem, między innymi ze względu na brak w rozporządzeniu definicji pojęcia „narażenie na czynnik chemiczny”. Dlatego też, celem projektowanego rozporządzenia jest projektowanego szczególności zdefiniowanego tego pojęcia. Zaproponowana definicja stanowi, iż narażenie na czynnik chemiczny jest procesem, w którym organizm pracownika podlega działaniu czynnika chemicznego występującego na jego stanowisku pracy.
W nowelizowanym przepisie zamieszczono odesłanie do postanowień rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzenia badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332, z późn. zm.). Reguluje ono między innymi częstotliwość oznaczania stężenia ołowiu we krwi u pracowników wykonujących pracę w narażeniu na ołów – punkt 35 kolumny III załącznika nr 1 do tego rozporządzenia. Doprecyzowanie brzmienia tego przepisu ma dla ochrony zdrowia pracowników istotne znaczenie, bowiem monitoring biologiczny osób narażonych na ołów i jego związki nieorganiczne – przeprowadzany zgodnie z taką częstotliwością pozwala na obiektywną ocenę narażenia, umożliwia prognozowanie skutków tego narażenia, a także podjęcie działań ukierunkowanych na eliminowanie lub ograniczenie występującego zagrożenia dla zdrowia pracowników.
Dodatkowo zmodyfikowano brzmienie § 4 ust. 2 rozporządzenia. Celem modyfikacji tego przepisu jest określenie jednoznacznego przypadku, tj. wystąpienia przekroczenia poziomu dopuszczalnej wartości biologicznej ołowiu we krwi pracownika, kiedy lekarz, który sprawuje profilaktyczną opiekę lekarską nad pracownikami powinien wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o przeprowadzenie ponownej oceny ryzyka zawodowego.
Przedmiot projektowanego rozporządzenia jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. Projektowane rozporządzenie nie wymaga notyfikacji w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.).
Reasumując, można stwierdzić, iż projektowana regulacja będzie miała korzystny wpływ na zdrowie pracowników. Skutkiem wejścia w życie projektowanego rozporządzenia powinno być wyeliminowanie lub ograniczenie zagrożenia zdrowia pracowników związanego z wykonywaniem przez nich pracy w kontakcie z ołowiem lub jego związkami.
