Zgodnie z przepisami projektu nowelizacji ustawy, przepisami objęte będą nielinearne audiowizualne usługi medialne, czyli tzw. usługi na żądanie oraz wszystkie linearne (programowe) usługi medialne. Z zakresu przepisów wyłączone zostaną np.: programy radiowe rozpowszechniane wyłącznie w systemach teleinformatycznych, strony internetowe prywatnych użytkowników, blogi, korespondencja elektroniczna, elektroniczne wersje gazet i czasopism, gry losowe i zakłady wzajemne, ale tylko wówczas, gdy nie stanowią części audycji medialnej. Do projektu nowelizacji ustawy wprowadzone zostały nowe definicje terminów: usługa medialna, audycja, audycja dla dzieci, odpowiedzialność redakcyjna, dostawca usługi medialnej, program, audiowizualna usługa medialna na żądanie, udostępnianie publiczne, przekaz handlowy oraz dostarczanie usługi medialnej. Dotychczasowy nadawca został zastąpiony „dostawcą usług medialnych”.
Zgodnie z nowa definicją, usługa medialna ma być programem lub audiowizualną usługą na żądanie polegającą na dostarczaniu audycji, za które odpowiedzialność ponosi dostawca. Usługą będą także przekazy handlowe. Audiowizualną usługą medialną na żądanie – zgodnie z definicją – ma być usługa umożliwiająca odbiór audycji audiowizualnych w wybranym przez odbiorcę momencie, na jego zamówienie, na podstawie katalogu opracowanego przez dostawcę tej usługi.
Rozszerzeniu ulegną kompetencje Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (KRRiT) o objęcie nadzorem wszelkich usług medialnych, przewidzianych w projekcie ustawy oraz ich dostawców. Projektowane przepisy uwypuklają szczególną kompetencję KRRiT w dziedzinie wspierania edukacji medialnej. Jest to istotne dla dynamicznie rozwijającego się rynku usług audiowizualnych. Edukacja powinna objąć wszystkie grupy społeczne. Ponadto przewodniczący KRRiT otrzyma możliwość nakładania kar pieniężnych.
Przepisy projektu nowelizacji ustawy przewidują, że rejestracja usług medialnych ma dotyczyć programów telewizyjnych rozpowszechnianych wyłącznie w systemach teleinformatycznych, a więc z wyłączeniem programów radiowych oraz rozprowadzania programów. Przewodniczący KRRiT będzie prowadzić dodatkowe rejestry operatorów audiowizualnych usług medialnych. Konieczność wpisu do rejestru obejmie: rozpowszechnianie programu telewizyjnego wyłącznie w systemie teleinformatycznym oraz rozprowadzanie programu telewizyjnego. Do rejestru nie będzie wpisywane udostępnianie audiowizualnej usługi medialnej na żądanie. Rejestr ma mieć charakter jawny, a za wpis do niego będzie pobierana opłata. Sprecyzowane zostały warunki upoważniające do odmowy wpisu. Chodzi o sytuacje, gdy dostarczane usługi medialne będą poważnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa, porządku czy zdrowia publicznego. Przewidziano, że dostawca usługi medialnej, przekazujący ją bez wpisu do rejestru, może podlegać karze pieniężnej.
Projekt nowelizacji ustawy ustanawia ogólne reguły dla wszystkich usług medialnych. Zakazuje nawoływania do nienawiści oraz proponuje rozwiązania ułatwiające osobom niepełnosprawnym dostęp do programów. Nadawcy i dostawcy audiowizualni zostali zobowiązani do zapewnienia, by co najmniej 10% programu, z wyłączeniem reklam i telesprzedaży, posiadało udogodnienia umożliwiające takim osobom odbiór programu (audiodeskrypcja lub przekaz migowy).
Uregulowane zostały także kwestie reklamy. Zgodnie z projektem, reklamą jest przekaz handlowy pochodzący od podmiotu publicznego lub prywatnego oraz związany z ich działalnością, który promuje sprzedaż lub odpłatne korzystanie z towarów i usług. Do reklamy zaliczono również autopromocję. Wyraźnie podkreślono, że audiowizualne przekazy handlowe powinny być łatwo rozpoznawalne, natomiast reklamy i telesprzedaż muszą być łatwo rozróżnialne w stosunku do materiału redakcyjnego. Ukrytą reklamę zastąpiono ukrytym przekazem handlowym. Wprowadzono zapis zakazujący nadawania ukrytych przekazów handlowych, podobnie jak to ma miejsce w przypadku obowiązującego aktualnie przepisu dotyczącego zakazu ukrytej reklamy. Wskazano, że przerwa między kolejnymi blokami reklamowymi w audycji w programie telewizyjnym ma wynosić 20 minut, natomiast w programie radiowym – 10 minut. Filmy fabularne i telewizyjne będą mogły być przerywane co 30 minut. Zakaz przerywania reklamami obejmie: serwisy info i magazyny na temat aktualnych wydarzeń, audycje o treści religijnej, audycje publicystycznych i dokumentalne krótsze niż 30 minut oraz audycje przeznaczone dla dzieci.
Zawarte w projekcie nowelizacji ustawy przepisy w szczególny sposób będą chronić małoletnich. Nie będą mogły zawierać elementów zagrażających fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu ich rozwojowi. Dostawcy audiowizualnych usług medialnych mają być zobowiązani do stosowania zabezpieczeń technicznych oraz specjalnego oznaczania takich audycji.
