Na wstępnie należy zaznaczyć, że poniżej podstawy prawne nie uzależniają wypłaty bonifikaty od złożenia przez odbiorcę wniosku o bonifikatę. Nie warto czekać na jakąkolwiek inicjatywę samego przedsiębiorstwa ciepłowniczego – tylko należy zwrócić się do niego z wnioskiem o wypłacenie bonifikaty w należnej wysokości. Wniosek trzeba złożyć lub przesłać na adres przedsiębiorstwa ciepłowniczego, z którym odbiorca ma podpisaną umowę. W sytuacji, gdy nie dojdzie do zawarcia porozumienia z przedsiębiorstwem ciepłowniczym w tej kwestii, można zastosować przepisy zawartej z odbiorcami umowy dotyczące sposobu rozstrzygania powstałych sporów, np. polubownie. Jeśli przedsiębiorstwo ciepłownicze nie uznało roszczeń odbiorcy, to wówczas właściwym organem do rozstrzygnięcia sporu z tytułu umów cywilnoprawnych jest sąd powszechny. W przypadku poniesienia szkody na skutek przerw w dostawach ciepła, można zwrócić się także do przedsiębiorstwa ciepłowniczego o wypłacenie odszkodowania za szkody. Przedsiębiorstwo ciepłownicze odpowiada za wyrządzoną odbiorcy szkodę na zasadach ogólnych, wynikających z regulacji kodeksu cywilnego. Jednakże odbiorca musi wykazać szkodę i jej związek z przerwą w dostawie ciepła oraz określić jej wysokość. W przypadku, gdy przedsiębiorstwo nie zechce wypłacić odszkodowania za poniesioną szkodę, sprawę należy skierować do sądu powszechnego. Można także skierować sprawę, wraz z kserokopiami dokumentów, do Rzecznika Odbiorców Paliw i Energii, na adres:
Rzecznik Odbiorców Paliw i Energii
Urząd Regulacji Energetyki
ul. Chłodna 64
00 – 872 Warszawa
Jednakże w tym przypadku Rzecznik Odbiorców Paliw i Energii będzie mógł pomóc w wyjaśnieniu sprawy, lecz nie będzie mógł pomóc w skierowaniu sprawy do sądu. Rzecznik Odbiorców Paliw i Energii nie posiada takich uprawnień. Sprawę do sądu może skierować jedynie zainteresowany, czyli odbiorca lub przedsiębiorstwo energetyczne.
Artykuł 5 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo energetyczne określa, że umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji powinna zawierać postanowienia określające m.in.: standardy jakościowe, warunki zapewnienia niezawodności i ciągłości dostaw, parametry techniczne. Zarówno umowa sprzedaży, jak i umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji powinna zawierać postanowienia określające wysokość bonifikaty za niedotrzymanie tych parametrów oraz standardów jakościowych obsługi odbiorców a także odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy. Przedsiębiorstwo ciepłownicze jest zatem zobligowane do dostarczania ciepła zgodnie z zawartą z odbiorcą umową.
Standardy jakościowe obsługi odbiorców określają przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 stycznia 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemów ciepłowniczych (Dz. U. z 2007 r., Nr 16, poz. 92).
Na mocy przepisu § 24 pkt 1 i 3 tego rozporządzenia, parametry jakościowe nośnika ciepła oraz standardy jakościowe obsługi odbiorców obejmują warunki sprzedaży ciepła w zakresie rozpoczęcia i przerwania dostarczania ciepła w celu ogrzewania i wentylacji, planowych przerw w dostarczaniu ciepła w okresie poza sezonem grzewczym oraz w zakresie dotrzymywania terminów i sposobu załatwiania reklamacji i zawiadamiania odbiorców o planowanych zmianach warunków dostarczania ciepła, które wymagają dostosowania instalacji odbiorczych do nowych warunków. Jeżeli wytwórca ciepła i przedsiębiorstwo ciepłownicze lub dystrybutor ciepła jako odbiorca nie ustalą w umowie sprzedaży ciepła parametrów i standardów jakościowych, to planowana przerwa w dostarczaniu ciepła w okresie poza sezonem grzewczym nie może przekroczyć 10 dni, gdy ciepło jest dostarczane do sieci ciepłowniczej z jednego źródła ciepła, a w pozostałych przypadkach nie może przekroczyć 14 dni – pod warunkiem, że przedsiębiorstwo ciepłownicze lub dystrybutor ciepła zostaną powiadomieni o planowanej przerwie z wyprzedzeniem co najmniej 14 dni, dla umożliwienia zakupu ciepła z innego źródła lub dostarczenia ciepła z własnego źródła. Natomiast, jesli przedsiębiorstwo ciepłownicze lub dystrybutor ciepła i odbiorca nie ustalą w umowie sprzedaży ciepła lub umowie kompleksowej parametrów i standardów jakościowych, to strony umowy obowiązują następujące parametry i standardy:
– rozpoczęcie i przerwanie dostarczania ciepła w celu ogrzewania i wentylacji powinno nastąpić nie później niż w ciągu 12 godzin od złożenia wniosku przez odbiorcę;
– planowane przerwy w dostarczaniu ciepła w okresie poza sezonem grzewczym nie mogą przekroczyć 14 dni , a odbiorca musi być powiadomiony o terminach tych przerw z siedmiodniowym wyprzedzeniem.
Zgodnie z § 40 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło, odbiorcy przysługują bonifikaty w przypadku niedotrzymania przez przedsiębiorstwo ciepłownicze warunków umowy sprzedaży ciepła lub mowy o świadczenie usług przesyłania i dystrybucji albo umowy kompleksowej w zakresie terminów rozpoczęcia i zakończenia dostarczania ciepła w celu ogrzewania i planowanych przerw w dostarczaniu ciepła w okresie letnim. Wysokość bonifikat, o ile zawarta umowa nie stanowi inaczej, ustala się w następujący sposób:
– jeżeli rozpoczęcie lub zakończenie dostarczania ciepła w celu ogrzewania nastąpiło z opóźnieniem w stosunku do ustalonych standardów jakościowych obsługi odbiorców, bonifikata stanowi za każdą rozpoczętą dobę opóźnienia, 1/30 miesięcznej opłaty za zamówioną moc cieplną dla obiektów, w których nastąpiło opóźnienie;
– jeżeli planowana przerwa w dostarczaniu ciepła w okresie letnim była dłuższa od ustalonych standardów jakościowych obsługi odbiorców, bonifikata stanowi za każdą rozpoczętą dobę przedłużenia tej przerwy, 1/30 miesięcznej opłaty za zamówioną moc cieplną dla obiektów, w których nastąpiło przedłużenie przerwy w dostarczaniu ciepła.
