Spis treści
Prawo budowlane i Kodeks cywilny
Nawet tak błaha czynność jak budowa ogrodzenia na własnej nieruchomości musi pozostawać w zgodzie z przepisami prawa budowlanego i Kodeksu cywilnego. Tym samym polski ustawodawca nie pozwala właścicielowi danej działki na całkowicie swobodne postawienie nawet najzwyklejszego płotu. Oprócz spełnienia ustawowych przesłanek budowa ogrodzenia powinna odbywać się w zgodzie z właścicielami nieruchomości sąsiadujących z naszą działką.
Zgodnie z treścią art. 154 KC, domniemywa się, że mury, płoty, miedze, rowy i inne urządzenia podobne, znajdujące się na granicy gruntów sąsiadujących, służą do wspólnego użytku sąsiadów. To samo dotyczy drzew i krzewów na granicy. Korzystający z wymienionych urządzeń obowiązani są ponosić wspólnie koszty ich utrzymania.
Wielkość ma znaczenie
Pamiętajmy, że budowa ogrodzenia nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę – jeżeli jednak będzie ono znajdować się od strony drogi, ulicy, placu, torów kolejowych czy innych miejsc publicznych lub będzie przewyższała 2,2 m, to zamiar jej budowy należy zgłosić właściwemu staroście w terminie 30 dni przed rozpoczęciem prac budowlanych. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że posadowienie prowizorycznego ogrodzenia otaczającego teren budowy (w celu zabezpieczenia placu budowy na czas prowadzenia robót budowlanych) nie wymaga zgłaszania. Ogrodzenie można stawiać samemu lub w porozumieniu z sąsiadem. Jeżeli potrafimy się porozumieć w kwestii kosztów samego materiału i robocizny to budowa powinna pójść raczej szybko i sprawnie, inaczej gdy sąsiad nie zechce ponosić jakichkolwiek kosztów stawianego ogrodzenia. Ważna jest w tej materii uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2002 r. (sygn. akt III CZP 75/01), zgodnie z którą przewidziany w art. 154 § 2 KC obowiązek ponoszenia kosztów urządzeń znajdujących się na granicy gruntów sąsiadujących nie obejmuje kosztów wybudowania nowego urządzenia. Z powyższego wynika zatem, że sąsiad który nie chce mieć ogrodzenia, niezależnie od przyczyn którymi się kieruje, nie może co prawda nie zgodzić się na jego postawienie (bo nie ma ku temu żadnej podstawy prawnej), ale nie jest w jakikolwiek sposób zobowiązany do ponoszenia kosztów wybudowania takiego ogrodzenia. Tym samym każdy kto zechce postawić płot czy murek na swojej nieruchomości musi liczyć się z tym, że samodzielnie poniesie wszelkie koszty jego postawienia (chyba, że ma naprawdę zgodnych i uczynnych sąsiadów).
Pamiętajmy także, że ogrodzenie nie może stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi i zwierząt. Umieszczanie na ogrodzeniach, na wysokości mniejszej niż 1,8 m, ostro zakończonych elementów, drutu kolczastego, tłuczonego szkła oraz innych podobnych wyrobów i materiałów jest zabronione. Bramy i furtki w ogrodzeniu nie mogą otwierać się na zewnątrz działki. Furtki w ogrodzeniu przy budynkach mieszkalnych wielorodzinnych i budynkach użyteczności publicznej nie mogą utrudniać dostępu do nich osobom niepełnosprawnym poruszającym się na wózkach inwalidzkich. Szerokość bramy powinna wynosić w świetle co najmniej 2,4 m, a w przypadku zastosowania furtki jej szerokość powinna być nie mniejsza niż 0,9 m, przy czym na drodze pożarowej szerokości te regulują przepisy odrębne dotyczące ochrony przeciwpożarowej.
Inną sprawą już jest wybudowane ogrodzenie, na które taki sąsiad będzie musiał łożyć pieniądze (niezależnie od tego czy mu się to podoba czy nie). Do opłat utrzymujących ogrodzenie zaliczymy chociażby koszty bieżących napraw i konserwacji postawionego ogrodzenia.
Podstawa prawna:
[art. 154 k.c. (Dz.U. z 2014 r. Nr 121 j.t.)]
