Co zrobić, jeśli kupiłeś stare śledzie czy nieświeżego karpia na Wigilię?

Nieświeże ryby możesz zareklamować

Jeżeli zakupiony towar żywnościowy jest nieświeży, to należy stwierdzić, że jest on tym samym niezgodny z umową. W związku z tym każdemu konsumentowi przysługiwać będzie prawo reklamacji. Konsument może żądać doprowadzenia zakupionego produktu do stanu zgodnego z umową poprzez wymianę (np. kupiliśmy śmierdzące i zepsute śledzie albo nieświeżego karpia więc sprzedawca wymienia je na świeże i nadające się do spożycia) albo po prostu odstąpić od umowy, jeżeli wymiana będzie niemożliwa albo wymaga nadmiernych kosztów. Wtedy, wracając do naszego przykładu, oddajemy sprzedawcy zepsute śledzie czy nieświeżego karpia, a on oddaje nam pieniądze. Musimy jednak pamiętać, że reklamację możemy złożyć w przepisanym terminie. Kupujący traci uprawnienia z tytułu niezgodności towaru żywnościowego z umową, jeżeli nie zawiadomi o tym sprzedawcy niezwłocznie po stwierdzeniu niezgodności towaru z umową, jednak nie później niż:

• w terminie 3 dni od dnia otwarcia opakowania w przypadku towaru paczkowanego:

1. oznakowanego terminem przydatności do spożycia lub datą minimalnej trwałości,
2. dla którego nie określa się daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia;

• w terminie 3 dni od dnia sprzedaży lub otrzymania towaru – w przypadku towaru sprzedawanego luzem, odmierzanego w miejscu zakupu lub dostarczanego do miejsca zamieszkania kupującego.

Jeżeli widzisz, że żywność w sklepie jest źle przechowywana albo sprzedawana jest po terminie ważności, możesz zgłosić to Państwowej Inspekcji Sanitarnej

Państwowa Inspekcja Sanitarna jest powołana do realizacji zadań z zakresu zdrowia publicznego, w szczególności poprzez sprawowanie nadzoru nad warunkami zdrowotnymi żywności. Do zakresu działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej w dziedzinie bieżącego nadzoru sanitarnego należy kontrola przestrzegania przepisów określających wymagania higieniczne i zdrowotne, w szczególności dotyczących warunków produkcji, transportu, przechowywania i sprzedaży żywności oraz warunków żywienia zbiorowego, a także nadzoru nad jakością zdrowotną żywności.

Odpowiedzialność pracownika sklepu w przypadku sprzedaży przeterminowanych produktów

Co do zasady, obowiązkiem pracownika sklepu jest dbanie o to, żeby na sklepowych półkach nie znajdowały się przeterminowane produkty żywnościowe. Ponadto pracownicy mogą zostać zobligowani do tego, ażeby sprzedawać w pierwszej kolejności te produkty, których termin ważności upływa szybciej. Jeżeli więc w związku ze sprzedażą przeterminowanego towaru żywnościowego sklep poniósł szkodę, pracodawca może dochodzić jej naprawienia od pracownika na podstawie odpowiednich przepisów kodeksu pracy. Pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną według zasad określonych w kodeksie pracy. Pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda. Pracodawca jest obowiązany wykazać okoliczności uzasadniające odpowiedzialność pracownika oraz wysokość powstałej szkody. Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, jednak nie może ono przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody. Jeżeli jednak pracownik umyślnie wyrządził szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości.

Powyższe zasady mają zastosowanie do pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę. A co w przypadku zleceniobiorców?

Jeżeli pracownik sklepu związany jest umową zlecenia, wówczas w grę wchodzą odpowiednie regulacje kodeksu cywilnego. Zgodnie z normą art. 471 k.c., dłużnik ( a więc pracownik) obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Podstawa prawna:
Art. 4, art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.2002.141.1176).
§ 1 Rozporządzenia ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie terminów zawiadomienia sprzedawcy o stwierdzeniu niezgodności towaru żywnościowego z umową (Dz.U.2003.31.258)
Art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz.U.2014.121)
Art. 114, art. 115, art. 116, art., 119, art. 122 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku – Kodeks pracy (Dz.U.2014.1502)