Poszkodowany w wypadku komunikacyjnym ma prawo żądać odszkodowania z kilku tytułów.
Przede wszystkim może żądać zadośćuczynienia pieniężnego za doznana krzywdę.
Jego wysokość musi być adekwatna zarówno do intensywności cierpień fizycznych i moralnych osoby poszkodowanej, uszczerbku na zdrowiu jak i do czasu ich trwania. O wysokości zadośćuczynienia w związku z utratą zdrowia i związanym z tym cierpieniem decyduje sam poszkodowany.
Dodatkowo możliwe jest dochodzenie od sprawcy wypadku zwrotu utraconych dochodów, jak również zwrotu poniesionych kosztów, w tym kosztów za zniszczone rzeczy.
W związku z tym osoba zobowiązana ma obowiązek naprawić wynikłą z wypadku szkodę, albo poprzez przywrócenie stanu poprzedniego, albo poprzez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Wybór sposobu naprawienia szkody należy do poszkodowanego. W przypadku, gdy przywrócenie stanu poprzedniego jest niemożliwe albo pociąga za sobą nadmierne trudności czy koszty, poszkodowany może jedynie żądać świadczenia pieniężnego. Jeżeli w wyniku wypadku komunikacyjnego osoba poszkodowana dozna uszkodzenia ciała może żądać od sprawcy zwrotu wszelkich kosztów poniesionych na leczenie czy rehabilitację. Konieczne jest więc gromadzenie wszelkich związanych z tym rachunków, np. za leki, czy sprzęt.
W przypadku, gdy ofiara wypadku utraci całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo w wyniku tego wypadku zwiększą się jej potrzeby lub zmniejszą widoki powodzenia na przyszłość ma prawo domagać się od sprawcy wypłaty renty.
Będzie miało to miejsce w sytuacji, gdy poszkodowany wskutek wypadku będzie potrzebował ciągłej rehabilitacji, innych stałych zabiegów bądź specjalnej diety. Z ważnych powodów sąd może na żądanie poszkodowanego przyznać mu zamiast renty lub jej części odszkodowanie jednorazowe. Będzie to możliwe wówczas, gdy poszkodowany zostanie inwalidą a przyznanie jednorazowego odszkodowania ułatwi mu wykonywanie nowego zawodu.
Jeżeli w wyniku wypadku nastąpi śmierć osoby poszkodowanej, na sprawcy ciąży obowiązek pokrycia wszelkich kosztów związanych z pogrzebem i pochówkiem. W przypadku, gdy śmierć poszkodowanego spowoduje pogorszenie warunków życiowych jego rodziny, osoba zobowiązana będzie musiała także wypłacić bliskim tej osoby rentę lub odszkodowanie.
Takie osoby mogą się również domagać zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Osoby najbliższe nie dziedziczą jednak prawa do roszczenia o zadośćuczynienie, które przysługiwało poszkodowanemu. Takie prawo może przejść na nich tylko wówczas, gdy powództwo zostało uznane na piśmie albo zostało ono wytoczone jeszcze za życia poszkodowanego. Także osoba, względem której ciążył na poszkodowanym w wypadku obowiązek alimentacyjny, może ubiegać się o rentę od sprawcy zdarzenia.
Jeżeli w życiu poszkodowanego zajdą nowe okoliczności, które wpłynęły na zmianę sytuacji materialnej, może on domagać się podwyższenia przyznanego mu świadczenia. W takim wypadku powinien wytoczyć powództwo i udokumentować pojawienie się tych nowych okoliczności.
Roszczenie o naprawienie szkody poniesionej w wyniku wypadku komunikacyjnego ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.
Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. W razie wyrządzenia szkody na osobie, przedawnienie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.
