Okazuje się, że polski system prawny przewiduje taką możliwość. Na wstępie pamiętajmy, że ubezpieczyciel zanim dokona wypłaty wskazanej przez siebie kwoty odszkodowawczej powinien zawiadomić osobę ubezpieczoną na piśmie o wysokości przewidywanego odszkodowania. Jednocześnie musi on wskazać, że od takiej decyzji zainteresowanemu służy odwołanie.
Zgodnie z treścią art. 817 Kodeksu cywilnego, ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w w/w terminie. Oczywiście umowa ubezpieczenia lub ogólne warunki ubezpieczenia mogą zawierać postanowienia korzystniejsze dla uprawnionego niż określone powyżej.
Jeśli jesteśmy przekonani, że ubezpieczyciel zaniżył należną nam kwotę odszkodowania powinniśmy nie tylko podnieść to w piśmie odwoławczym, ale także w miarę możliwości rzetelnie udowodnić. W tym celu warto skorzystać z pomocy rzeczoznawcy, który prawidłowo wyceni powstałą szkodę. Oczywiście koszty związane z jego pracą poniesie na wstępie ubezpieczony, jednakże jeżeli okaże się, że mieliśmy rację co do zaniżenia wysokości odszkodowania przez zakład ubezpieczeń, to możemy dołączyć do odwołania rachunek za usługi rzeczoznawcy – zakład ubezpieczeń musi w takiej sytuacji zwrócić nam wydane pieniądze. W praktyce koszt pracy rzeczoznawcy waha się pomiędzy 200-400 zł. Termin na wniesienie odwołania powinien być przez ubezpieczyciela wyraźnie wskazany – z reguły jest to 14 dni.
W odwołaniu warto wskazać jako odstawę prawną art. 354 i 355 KC, które stanowią, że dłużnik ( a zatem zakład ubezpieczeń) powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. W taki sam sposób powinien współdziałać przy wykonaniu zobowiązania wierzyciel. Dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność). Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.
Na zakończenie pamiętajmy, że zgodnie z art. 819 KC, roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech. Jednak w wypadku ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej roszczenie poszkodowanego do ubezpieczyciela o odszkodowanie lub zadośćuczynienie przedawnia się z upływem terminu przewidzianego dla tego roszczenia w przepisach o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym lub wynikłą z niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania. Bieg przedawnienia roszczenia o świadczenie do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia.
