Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2012 r. (sygn. akt I PK 24/12), przesłankami nabycia prawa do odprawy rentowej są rozwiązanie stosunku pracy, przyznanie prawa do renty i związek funkcjonalny między nimi. Przyznanie prawa do renty może więc nastąpić po pewnym czasie od ustania stosunku pracy, byle między nimi występował związek funkcjonalny. Prawo do odprawy powstaje w chwili spełnienia wszystkich jego przesłanek, a więc w dacie przyznania prawa do renty, jeżeli następuje to po pewnym czasie od rozwiązania stosunku pracy.
Już w tym miejscu warto dodać, że pracownik nie może zrzec się prawa do odprawy rentowej. Aczkolwiek odprawy rentowe nie zostały normatywnie zakwalifikowane do wynagrodzeń za pracę, jako "inne świadczenia" podlegają ochronie na równi z wynagrodzeniem za pracę. Zrzeczenie się wynagrodzenia objęte jest zakazem z art. 84 KP – zakaz ten ma charakter bezwzględny. Pracownik nie może zrzec się wynagrodzenia przez żadną czynność prawną. Nie może zatem zawrzeć w ugodzie zrzeczenia należnego mu wynagrodzenia, jak również zrzeczenia prawa do odprawy rentowej. Taka czynność jako sprzeczna z prawem musiałaby być uznana za nieważną. Czym innym jest jednak kwestia zrzekania się omawianej odprawy, a czym innym prawo do nabycia jej w kilku ilościach.
Jak się okazuje każdy pracownik może nabyć prawo do otrzymania kilku odpraw (zarówno rentowych, jak i emerytalnych). Niezbędnym warunkiem jest tutaj świadczenie pracy w ramach kilku stosunków pracy u różnych pracodawców. Omawiany przepis nie stanowi podstawy prawnej wykluczającej prawo do drugiej lub dalszej (uzupełniającej) odprawy rentowej (emerytalnej), gdy uprawnienie takie dla pracownika wynika z prawa płacowego obowiązującego u pracodawcy. Nie jest więc wykluczone prawo do kilku odpraw rentowych i emerytalnych, jeżeli pracownik jest równolegle zatrudniony u różnych pracodawców i przechodzi na emeryturę równocześnie lub kolejno od wszystkich pracodawców (por. wyrok SN z 6.07.2011 r. sygn. akt II PK 51/11).
Na zakończenie dodajmy, że decydujące znaczenie dla nabycia prawa do odprawy emerytalnej lub rentowej ma przejście na emeryturę lub rentę połączone z definitywnym ustaniem stosunku pracy, czyli zmiana pracowniczego statusu prawnego na status emeryta lub rencisty przez pracownika, który w związku z ustaniem stosunku pracy korzysta z uzyskanych uprawnień emerytalnych lub rentowych. Przyczyna ustania lub rozwiązania pracownika stosunku pracy nie pozbawia prawa do przysługującej mu powszechnej i jednorazowej odprawy emerytalnej lub rentowej, skoro art. 921 § 1 KP uzależnia prawo do tej odprawy od przejścia na emeryturę lub rentę związku z ustaniem stosunku pracy, bez względu na jego przyczynę.
