Podstawą skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej jest poniesienie wydatku przez osobę niepełnosprawną lub osoby, która ma na utrzymaniu taką osobę. Nie każdy wydatek można rozliczyć w zeznaniu podatkowym. Istotne jest to, że poniesiony wydatek musi być wydatkiem, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz dotyczyć osoby niepełnosprawnej, np. wydatki poniesione na:
– adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
– odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
– przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
– opłacenie tłumacza języka migowego,
– odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego.
Należy przy tym pamiętać, że samo posiadanie statusu emeryta lub rencisty jest niewystarczające do dokonania odliczenia. Podatnik może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, w przypadku, gdy posiada orzeczenie o niepełnosprawności. W rozumieniu tej ustawy, przez osobę niepełnosprawną należy rozumieć osobę, która posiada:
• orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności określonych w odrębnych przepisach , lub
• decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
• orzeczenia o niepełnosprawności, wydane na podstawie odrębnych przepisów, w przypadku gdy osoba ta nie ukończyła 16 roku życia.
Czy urząd skarbowy może zakwestionować rozliczone w zeznaniu podatkowym wydatki?
Urząd skarbowy może sprawdzić poprawność dokonanych odliczeń. Warto zauważyć, że brak ustawowego wymogu dokumentowania wysokości określonych wydatków np. fakturą, nie pozbawia organu podatkowego prawa do zwrócenia się do podatnika, który skorzystał z odliczenia o wykazanie, że dany wydatek został przez niego faktycznie poniesiony oraz że spełnia pozostałe warunki do zastosowania odliczenia. Zatem, w sytuacji gdy skorzystałeś z odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne i zorientowałeś się, że nie posiadasz dowodów potwierdzających prawo do ulgi, powinieneś jak najszybciej złożyć korektę zeznania podatkowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1912/2008) orzekł, że „organ podatkowy ma prawo kwestionowania wydatku na cel rehabilitacyjny w takim samym stopniu jak wykorzystywanie przez każdego z podatników ulgi podatkowej, a podatnik musi uwiarygodnić swoje twierdzenie, że poniósł określone wydatki. Istotnym jest bowiem, że owa limitowana ulga powoduje obniżenie podstawy do obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, a więc podatnik winien wykazać, że ją poniósł. Nie jest ona świadczeniem należnym podatnikowi z mocy prawa”.
