Umowa zlecenia nie jest umową o pracę, tym samym zleceniodawca nie może być traktowany jako pracodawca. W związku z tym nie przysługują mu prawa pracodawcy, szczególnie jeżeli chodzi o możliwość żądania dodatkowych informacji od osoby przez niego zatrudnianej. Zatrudnienie u innego pracodawcy na podstawie umowy o pracę jest w zasadzie dopuszczalne bez jakichkolwiek ograniczeń. Jedynym wyjątkiem jest wykonywanie zawodu kierowcy – dodatkowe zatrudnienie jest w takim przypadku ograniczone wyraźnie określonymi okresami prowadzenia pojazdów oraz czasem odpoczynku. Wracając do kwestii umowy zlecenia, to należy wyraźnie podkreślić, że zawarcie jej przy jednoczesnym obowiązywaniu umowy o pracę, nawet z tym samym pracodawcą, nie wpływa w żaden sposób na którąkolwiek z nich – tworzą one odrębne i niezależne względem siebie stosunki cywilnoprawne. Ważne jednak, aby stosunek cywilnoprawny istniejący na podstawie umowy zlecenia (przy jednoczesnym stosunku pracowniczym) nie miał cech stosunku pracy. Inaczej takie „podwójne zatrudnienie” będzie kwestionowane przez zatrudnionego lub właściwego inspektora pracy.
Pracodawca nie ma prawa żądać jakichkolwiek oświadczeń od zatrudnionej u niego osoby na podstawie umowy o pracę, a co dopiero gdy dana osoba wykonuje swoje czynności w ramach umowy zlecenia. Kodeks pracy wyraźnie wskazuje jakich informacji może żądać pracodawca od swojego pracownika, są to: imię (imiona) i nazwisko pracownika, imiona jego rodziców, data urodzenia, miejsce zamieszkania, wykształcenie, przebieg dotychczasowego zatrudnienia. W powyższym katalogu nie znajdziemy informacji o podjęciu przez pracownika dodatkowego zatrudnienia. Tym samym powyższą regulację musimy odnieść do zleceniodawcy i zleceniobiorcy.
Jedynym wyjątkiem jest w takiej sytuacji wcześniej wskazany zawód kierowcy. Pracodawca musi uzyskać od kierowcy oświadczenie na piśmie o wymiarze zatrudnienia albo o niepozostawaniu w zatrudnieniu u innego pracodawcy i o przeciętnej tygodniowej liczbie godzin wykonywanych przewozów drogowych lub innych czynności, na innej podstawie niż stosunek pracy, albo o ich niewykonywaniu. Oświadczenie takie może zostać odebrane przez pracodawców jako uzupełniające oświadczenie w zakresie przeciętnej liczby godzin przepracowanych w innej firmie na podstawie umowy cywilnoprawnej i dołączenia go do poprzedniego oświadczenia. Pamiętajmy, że dzienny okres prowadzenia pomiędzy dwoma dziennymi okresami odpoczynku bądź pomiędzy dziennym i tygodniowym okresem odpoczynku nie może trwać dłużej niż 9 godzin, jednakże może zostać przedłużony do maksymalnie 10 godzin nie częściej niż dwa razy w tygodniu. Decyzję o konieczności przedłużenia czasu prowadzenia do 10 godzin, podejmuje zazwyczaj w razie konieczności kierowca – wydłużony okres jazdy może być z góry zaplanowany przez osobę planująca przewóz. Należy pamiętać, że sam fakt przekroczenia 9 godzin jazdy (nawet o 5 minut) już zostaje uznany za wydłużony okres prowadzenia.
