Zgodnie z obowiązującymi przepisami postanowienia uznane prawomocnym wyrokiem sądu za niedozwolone są wpisywane do Rejestru prowadzonego przez Prezes Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Od tego momentu ich stosowanie przez wszystkich przedsiębiorców jest zakazane. W kwietniu 2009 roku Prezes Urzędu skierowała pozew do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów dotyczący sześciu postanowień stosowanych przez bank Millenium w regulaminach i umowach o kredyt hipoteczny. W dniu 14 grudnia 2010 roku Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów podzielił stanowisko Urzędu – uznał za niedozwolone i zakazał stosowania wszystkich klauzul zakwestionowanych przez UOKiK.
Jedna z nich dotyczy niejasnych kryteriów obliczania kursu walut stosowanych w przypadku rozliczania kredytów indeksowanych w stosunku do waluty obcej. Umowy odsyłają kredytobiorców do kursów ogłaszanych w tabeli walut obcych banku, bez dokładnego sprecyzowania, na jakich zasadach bank ustala ogłaszane w swojej tabeli kursy. Według Urzędu bank nie precyzując sposobu ustalania kursu walut – mógł dowolnie ustalać jego wysokość, niekoniecznie w oparciu o obiektywne kryteria, na przykład o cenę wyznaczoną przez rynek walutowy czy średni kurs Narodowego Banku Polskiego. Ponadto, miał możliwość uzyskania korzyści finansowych stanowiących dla kredytobiorcy dodatkowe koszty kredytu, których oszacowanie jest niemożliwe ze względu na brak oparcia zasad ustalania kursów wymiany o obiektywne i przejrzyste kryteria. Sąd podzielił stanowisko Urzędu, że bank nie precyzując sposobu ustalania kursu walut – może dowolnie ustalać jego wysokość, niekoniecznie w oparciu o obiektywne kryteria, na przykład o cenę wyznaczoną przez rynek walutowy czy średni kurs Narodowego Banku Polskiego. W zgodnej opinii sądu i UOKiK brak jasnych zasad ustalania przez banki kursów walut jest niezgodny z prawem.
Kolejne postanowienie uznane za niedozwolone dotyczy nieprecyzyjnego określenia sytuacji, w której bank może zażądać ustanowienia dodatkowego zabezpieczenia kredytu i zlecania badania stanu prawnego oraz określenia wartości rynkowej nieruchomości stanowiącej przedmiot zabezpieczenia na koszt konsumenta. Zastrzeganie przez bank możliwości skorzystania z tych uprawnień, m.in. jeśli zmieni się wartości ustanowionych prawnie zabezpieczeń, wystąpi zagrożenie terminowej spłaty kredytu lub pogorszenie się sytuacji finansowej kredytobiorcy – może być uznane za niedozwolone postanowienie. Według UOKiK bank formułował przesłanki w sposób nieprecyzyjny i niejednoznaczny. Kredytobiorca nie był w stanie przewidzieć, czy i kiedy bank zażąda od niego dodatkowego zabezpieczenia lub pokrycia kosztów badania stanu prawnego i wyceny nieruchomości ani ocenić, czy takie żądanie jest w danych okolicznościach zasadne.
W innych zakwestionowanych postanowieniach bank nieprecyzyjnie określa możliwość zmiany regulaminu świadczenia usług oraz cennika. Wymienione przesłanki, takie jak: zmiana poziomu inflacji czy wprowadzenie nowych przepisów prawnych dają bankowi możliwość modyfikacji warunków umowy w dowolnie wybranym przez siebie momencie.
Zgodnie z prawem od wyroku SOKiK przysługuje możliwość złożenia apelacji w Sądzie Apelacyjnym.
