Ogólne zasady dokonywania eksmisji odnajdziemy w Kodeksie postępowania cywilnego. Jedną z podstawowych reguł w tym zakresie jest zakaz dokonywania eksmisji na bruk. Zgodnie z treścią art. 1046 § 4 KPC, wykonując obowiązek opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika na podstawie tytułu wykonawczego, z którego nie wynika prawo dłużnika do lokalu socjalnego lub zamiennego, komornik usunie dłużnika do innego lokalu lub pomieszczenia, do którego dłużnikowi przysługuje tytuł prawny i w którym może zamieszkać. Jeżeli dłużnikowi nie przysługuje tytuł prawny do innego lokalu lub pomieszczenia, w którym może zamieszkać, komornik wstrzyma się z dokonaniem czynności do czasu, gdy gmina właściwa ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu, na wniosek komornika, wskaże dłużnikowi tymczasowe pomieszczenie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy. Po upływie tego terminu komornik usunie dłużnika do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe wskazanej przez gminę właściwą ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Usuwając dłużnika do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe, komornik powiadomi właściwą gminę o potrzebie zapewnienia dłużnikowi tymczasowego pomieszczenia.
Eksmisja z mieszkania spółdzielczego rządzi się jednak nieco odmiennymi zasadami. Właściwą w tym przypadku będzie ustawa z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze. Zgodnie z jej regulacją, członka spółdzielni można wyeksmitować dopiero po pozbawieniu go przez spółdzielnię członkostwa. Wykluczenie z listy członków jest równoznaczne z brakiem tytułu prawnego do mieszkania, a to pozwala spółdzielni wystąpić do sądu z pozwem o eksmisję. Wykluczenie członka ze spółdzielni może nastąpić w wypadku, gdy z jego winy umyślnej lub z powodu rażącego niedbalstwa dalsze pozostawanie w spółdzielni nie da się pogodzić z postanowieniami statutu spółdzielni lub dobrymi obyczajami. Statut określa przyczyny wykluczenia. Członek niewykonujący obowiązków statutowych z przyczyn przez niego niezawinionych może być wykreślony z rejestru członków spółdzielni. Statut określa przyczyny wykreślenia. Wykluczenia albo wykreślenia może dokonać, stosownie do postanowień statutu, rada nadzorcza albo walne zgromadzenie spółdzielni. Organ, do którego kompetencji należy podejmowanie uchwał w sprawie wykluczenia albo wykreślenia, ma obowiązek wysłuchać wyjaśnień zainteresowanego członka spółdzielni. Organ, który podjął uchwałę w sprawie wykreślenia albo wykluczenia, ma obowiązek zawiadomić członka na piśmie wraz z uzasadnieniem o wykreśleniu albo wykluczeniu ze spółdzielni w terminie dwóch tygodni od dnia podjęcia uchwały. Uzasadnienie powinno w szczególności przedstawiać motywy, którymi kierował się organ spółdzielni uznając, że zachowanie członka wyczerpuje przesłanki wykluczenia albo wykreślenia określone w statucie. Zawiadomienie zwrócone z powodu niezgłoszenia przez członka zmiany podanego przez niego adresu ma moc prawną doręczenia. Wykluczenie staje się skuteczne z chwilą:
- bezskutecznego upływu terminu do zaskarżenia do sądu uchwały rady nadzorczej, chyba że członek przed upływem tego terminu wniósł odwołanie od uchwały rady do walnego zgromadzenia;
- bezskutecznego upływu terminu do wniesienia do walnego zgromadzenia odwołania od uchwały rady nadzorczej, jeżeli termin ten jest dłuższy od terminu do zaskarżenia do sądu uchwały rady;
- bezskutecznego upływu terminu do zaskarżenia do sądu uchwały walnego zgromadzenia;
- prawomocnego oddalenia przez sąd powództwa o uchylenie uchwały rady nadzorczej albo walnego zgromadzenia.
Uwaga!
Jeśli chcesz szybko i poprawnie przygotować Pozew o eksmisję przejdź do formularza »
Pozew o eksmisję składa zatem konkretna spółdzielnia, musi przy tym pamiętać, aby pismo zostało należycie opłacone – będzie to wydatek rzędu 200 zł. W pozwie precyzyjnie określmy strony sporu i uzasadniamy przyczynę eksmisji. Pozew kierujemy do sądu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania pozwanego – będzie to zatem z reguły adres lokalu, który ma opuścić pozwany.
